اخبار مختلفی از کشتار و قتل عام مردم در ماهشهر و چند شهرک منطقه ماهشهر، چمران (جراحی)، رجایی و طالقانی، که مرکز این کشتار بوده، گزارش شده است. قبلا بعلت قطع اینترنت اخبار موثقی در دست نبوده است. رژیم بمدت دو هفته اینترنت را کاملا در خوزستان قطع کرده بود و اکنون بشکلی محدود اینترنت به خوزستان بازگشته است. اما خبر کشتار وحشیانه مردم در این شهرک ها با تاخیر مخابره شد. بدنبال پخش این خبر در دنیای مجازی و از سوی روزنامه نیویورک تایمز، رژیم اسلامی مجبور به پخش گزارش کوتاهی برای توجیه این کشتار شد. پس از دو هفته صدا و سیمای رژیم اسلامی طی مصاحبه با فرماندار و فرمانده نیروهای سرکوب ماهشهر خبر حمله وحشیانه و کشتار مردم را تائید کرد. تعداد جانباختگان صد تا صد و سی نفر گزارش می شود.
ماهشهر یک شهر صنعتی و از نظر جمعیت دومین شهر بزرگ خوزستان است. فقر و بیکاری در این شهر بیداد می کند؛ مردم ساکن این سه شهرک در فقر مطلق زندگی می کنند و پس از احداث سد چمران وضعیت معیشت کشاورزان نیز بسیار وخیم شده است. طی خیزش آبانماه، اعتراضات وسیعی در ماهشهر شکل گرفته است. مردم این سه شهرک دو جاده اصلی، جاده اصلی ماهشهر- جم که استان خوزستان و بوشهر را بهم وصل می کند و اتوبانی که این منطقه را به بندر “امام” و چهار مجتمع پتروشیمی متصل می کند، بسته و بمدت سه روز از شنبه 25 آبان تا دوشنبه 27 آبان مردم کنترل اکثر نقاط شهر و مناطق اطراف آنرا در اختیار داشتند. در پاسخ به این عمل قهرمانانه جوانان شهر، سپاه پاسداران با مسلسل، دوشکا و تانک به مردم یورش آورد و با تیراندازی های ممتد جوانانی را که به نیزار گریخته بودند مورد اصابت گلوله قرار دادند. تیراندازی ها آنچنان شدید بود که تعدادی از مردم ساکن این مناطق در خانه هایشان مورد اصابت گلوله قرار گرفته اند.
قتل عام در نیزار ماهشهر یکی از خونین ترین صحنه های تاریخ چهل ساله رژیم جنایتکار اسلامی است. خیزش آبانماه که بیش از صد شهر را در برگرفته و میلیون ها نفر از مردم بجان آمده را به خیابان ها کشانده است رعشه های مرگ را به اندام این رژیم کثیف و جنایتکار انداخته است. قهرمانی و انقلابیگری مردم طی این چند روز صحنه های تاریخی و بیاد ماندنی بسیاری آفریده است.
آزاد کردن بخش هایی از شهرها برای چند روز، درگیری تن به تن با سرکوبگران مزدور، کشتن تعدادی از فرماندهان نظامی، حمله به و آتش کشیدن سمبل های سرکوب و جنایت در شهرهای مختلف، از حوزیه علمیه، حسینیه، خانه ها و دفاتر نماینده های خامنه ای و امام جمعه ها و پایگاه های بسیج، بستن جاده های اصلی برای ممانعت از گسیل نیروی سرکوب، بخشی از رویدادهای قهرمانانه آبانماه 98 است. این شورش عظیم در تاریخ ایران بی سابقه است.
رژیم اسلامی در هراس از موجودیتش و برای تداوم عمر ننگینش به کشتار وحشیانه و دستگیری های وسیع متوسل شده است. اخبار دقیقی از تعداد جانباختگان و دستگیر شدگان در دست نیست. اما اخباری از کشته شدن 900 صد نفر مخابره شده است. تاکنون نام بیش از چهار صد کشته ثبت شده که در این میان عکس و نام تعدادی کودک و نوجوان وجود دارد. تعداد دستگیر شدگان بین هفت هزار تا ده هزار نفر تخمین زده شده است.
عمر این رژیم به سر آمده است. چهل سال کشتار، چهل سال سرکوب، چهل سال زندان و شکنجه و اعدام، چهل سال فساد، دزدی و شیادی، چهل سال فقر و فلاکت، تبعیض های وحشیانه و سرکوب، چهل سال اختناق محصول این نظام کثیف و قرون وسطایی است. مردم جانشان به لب رسیده است. اکثریت وسیعی از مردم در فقر مطلق زندگی می کنند؛ جوانان هر نوع امیدی به یک زندگی نیمه انسانی را نیز از دست داده اند. سرگونی این رژیم قطعی است. علیرغم این سرکوب وحشیانه و قتل عام جوانان و نوجوانان مردم کوتاه نیامده اند. درگیری و اعتراض همچنان ادامه دارد.
باید این نظام جنایتکار را به زیر کشید و تمام حاکمان را بجرم جنایت علیه بشریت محاکمه کرد. باید با همبستگی، اتحاد و سازمانیابی مرگ آنرا بجلو انداخت. مبارزه برای آزادی اسیران مان یکی از مهمترین مسائلی است که پیشاروی ما قرار دارد. تشکیل شوراها در محلات و محیط کار و دانشگاه ها و مدارس باید در دستور فعالین قرار گیرد.
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست خود را در کنار مردم قهرمان می داند. جانباختن عزیزان مان را عمیقا و صمیمانه به خانواده، بستگان و تمام مردم تسلیت می گوید. با هم این رژیم را به زیر خواهیم کشید و یک دنیای بهتر، یک جامعه آزاد، برابر و مرفه خواهیم ساخت.
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، رفاه!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
12 آذرماه 1398- 3 دسامبر 2019
