اعلامیه حزب حکمتیست در باره ١٦ آذر،
دانشجویان انقلابی و مبارز در روزهای اخیر در شهرهای مختلف، علیرغم فشارهای امنیتی و دستگیری تعداد زیادی از دانشجویان در خیزش انقلابی آبانماه، به استقبال ١٦ آذر رفته اند. دانشجویان از پولی سازی دانشگاه، از تبدیل دانشگاه و امر آموزش به تجارتخانه و مال اندوزی، از آپارتاید اسلامی و تفکیک جنسیتی، از سرکوب سیاسی و پرونده سازی امنیتی و از بی‌لیاقتی مشتی بیسواد و اطلاعاتی که بنام “استاد” در دانشگاه جولان میدهند، خسته شدند. دانشجویان میخواهند محیط‌های دانشگاهی همانطور باشد که طبیعت آنست؛ محیطی آزاد و باز برای کسب علم و دانش، محیطی نافی آپارتاید و تفکیک جنسیتی عهد عتیق، حق داشتن هر شهروند برای آموزش عالی و رفع ممنوعیت‌ها و قوانین دست و پا گیر، محیطی برای تبادل آرا و افکار و بیان عقیده بدون نگرانی از عواقب امنیتی آن، پاکسازی دانشگاه از نهادهای جاسوسی و پلیسی و دینی و تجاری. دانشجویان میگویند: دانشگاه پادگان نیست، تجارتخانه نیست، مسجد نیست، قبرستان نیست!
در جامعه ای که مبتنی بر اختناق عریان و استبداد پلیسی است، علیرغم هر سیاست گزینشی و فیلترهای امنیتی، دانشگاه‌ها محیطی طبیعی برای رشد کمونیسم است. طی دهه‌های متمادی دانشگاههای کشور همواره از عقاید آوانگارد، چپگرا، سوسیالیستی و کمونیستی تاثیر پذیرفته و یا محیط مناسبی برای رشد این آرأ بوده است. در سالهای اخیر دانشگاههای کشور تماماً خود را همراه و همزبان جنبش طبقه کارگر میداند و سیاستهای کارگران برای آزادی جامعه در دانشگاه‌ها جای شایسته خود را یافته است. دانشجویان با حمایت از اعتصابات کارگری و اعتراضات مردم کارکن و زحمتکش، نه فقط تعلق اجتماعی و طبقاتی خود را به جنبش سوسیالیستی طبقه کارگر اعلام کردند بلکه بزبان روشنی اعلام کردند؛ “فرزند کارگرانیم، کنارشان می‌مانیم”!
در آستانه روز دانشجوی امسال صدها دانشجوی معترض در زندانها و جزو بازداشت شدگان خیزشهای آبانماه هستند. تعداد زیادی از تحصیل محروم و باصطلاح ستاره دار و با پرونده سازی امنیتی روبرو شدند. پیشاپیش فعالین دانشجویان را تهدید کردند که امسال تجمعی صورت نگیرد و همزمان جنایتکاران و قاتلین متفرقه از رئیسی تا اصلاح طلبان خود را برای سخنرانی در دانشگاه‌ها آماده میکنند. دانشجویان اجازه نخواهند داد این جنایتکاران روی سنگفرش خونین شهرهای ایران رد شوند و در دانشگاه تریبون بگیرند و رجز بخوانند. هر اجتماع حکومتی ها را باید بایکوت و تحریم کرد. جای قاتلین همرزمان ما در دانشگاه نیست. دانشجویان اجازه نمی‌دهند قاتلین مردم بیایند علیه قیام و خیزش محرومان و گرسنگان منبر بروند و در دفاع از حاکمیت استبداد و استثمار سخن بگویند. دانشگاه‌ها و دانشجویان انقلابی ضروری است هر روز به عناوین مختلف اعتراض و اجتماع کنند، علیه سرکوبها و جنایتکاران کیفرخواست‌شان را اعلام کنند، خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط دستگیر شدگان تظاهراتهای آبانماه و کلیه زندانیان سیاسی شوند. ضروری است علیه سیاست ارعاب حکومتی به تعرض دست زنیم و با صدای بلند اعلام کنیم: “توپ، تانک، مسلسل، دیگر اثر ندارد”! نشان دهیم که جامعه ایران و دانشگاه بعنوان گوشه‌ای از آن مُصمم است از این دوران وحشت عبور کند و در اینراه سرود آزادی و برابری میخواند. در روزهای آتی و روز دانشجو در سراسر کشور یکصدا و متحد بمیدان بیائیم، دست به اعتصاب و اعتراض و راهپیمائی زنیم، خواهان آزادی رفقای بازداشتی‌مان شویم، از خانواده جانباختگان با همبستگی انسانی حمایت کنیم و بار دیگر بسان آتشی بنیان برکن بپاخیزیم! دانشگاه‌ها را به سنگر دفاع از آزادی و برابری و سوسیالیسم بدل کنیم! زنده باد دانشجویان انقلابی!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
٣ دسامبر ٢٠١٩- ١٢ آذر ١٣٨٩