همایون گدازگر- پژاک و “پیماننامه مدینه“. بازی در زمین جمهوری اسلامی

آمد شاهو عضو رهبری پژاک اخیرا در مصاحبه ای تلویزیونی برگ دیگری از نقشه پیش روی این جریان، آنهم در دل تحولات انقلابی اخیر در ایران را افشا کرده است. اشتباه است اگر تبلیغ ارتجاع اسلامی و اسلام ناب محمدی از جانب این جریان را به اعتقادات مذهبی این جریان و افراد آن مربوط دانست. تعریف و تمجید از “پیماننامه مدینه“ و تطهیر اسلام ناب محمدی نقشه راه و سیاست این جریان در مقابل جنبش رادیکال سرنگونی جمهوری اسلامی است. نقشه راهی که اتفاقا از جانب حزب مادر یعنی پ ک ک در سال‌های گذشته در کردستان سوریه عملی شده و یکی از مولفه های سر پا ماندن رژیم بشار اسد بود. در آنجا دم و دستگاه و ماشین سرکوب رژیم بعث سوریه برای در امان ماندن از تعرض مردم معترض توسط پ ک ک و اقمار آن در تبانی و بده و بستان با رژیم اسد از هرنوع تعرضی دور ماند که خود داستان دیگری دارد.

در پس تبلیغ و ترویج ارتجاعی آمد شاهو عضو رهبری پژاک مبنی بر اینکه “هدف اصلی اسلام رهایی بشر است“ و یا “اسلحه اسلام را باید از دست رژیم ایران گرفت“ و ‌اراجیف فراوان دیگری از این دست، طرح یک توطئە علیه خیزش انقلابی حاضر خوابیده است. هرچند سابقه نه چندان طولانی این جریان در کردستان ایران همواره با ارتجاع اسلامی در پیوند بوده است، اما فرموله و تئوریزە کردن ارتجاع اسلامی در اوضاع سیاسی حاضر هدف مشخص تری را دنبال می کند و بیشتر یادآور تبلیغات جریان داعش و جنایات آن با توجیه دفاع از اسلام ناب محمدی و اسلام راستین است.

تاریخ موجودیت پژاک مملو است از همراهی و باد زدن ارتجاع در منطقه از رواج شیعه گری و پیروی از “عاشقان کربلا“ در ماههای محرم تا پشتیبانی و همدستی با جانورانی از قبیل رئیس طریقه کسنزانی و تلاش برای تشکیل کنگره دمکراتیک اسلامی و غیره، پرونده سواری دادن این جریان به مرتجعین منطقه است. پابپای این سیاستهای ارتجاعی، مناسبات گاه و ‌بیگاهشان با جمهوری اسلامی، این جریان را در ذهن افکار عمومی کردستان بعنوان جریانی مشکوک ورد زبان خاص و عام کرده است.

اما نقش مخرب و مزاحم آنها در کردستان در ادامه خیزش انقلابی اخیر نباید از جانب مردم و رهبران خیزش حاضر و احزاب و نهادهای انقلابی و فعالین سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی در کردستان دست کم گرفته شود. در شرایطی که جمهوری اسلامی در سراشیب سقوط قرار گرفته است و آلترناتیوهای مختلف برای جایگزینی آن در حال تدارک است. بمیدان آوردن جریانات پوسیده اسلامی با هدف ساخت و پاخت با جمهوری اسلامی میتواند مزاحم انقلاب برحق و عدالتخواهانه حاضر شود. بهمین دلیل در پیش گرفتن چنین راه و روش و سیاستهای ارتجاعی در شرایط حاضر از طرف سازمان پژاک با تمایلات همیشگی آنها با ارتجاع مذهبی متفاوت است و باید آن را شناخت.

ظاهر شدن علمای دینی کردستان ‌در اغلب شهرها در طی خیزش انقلابی با ادعای طرفداری از قیام مردم و در واقع برای به بیراهه بردن خیزش آنها، تلاش‌های حزب دمکرات کردستان ایران برای سازماندهی آخوند و علمای دینی و تشویق آنها برای دخالت در روند سیاسی کنونی، وجود جریان باسابقه مفتی زاده و شاخه های آن و جریان آدمکش سلفی گری همگی می توانند علیرغم اختلافات موجود بین آنها برسر سهم خواهی،‌ به مانع خیزش انقلابی مردم برای سرنگونی جمهوری اسلامی تبدیل شوند و باید در مقابل آنها هوشیار بود.

اما جریان پژاک در کردستان ایران با تکیه بر ارتجاع اسلامی و فروختن “پیماننامه مدینه” به جامعه کردستان و بازی کردن در میدان مذهب توده ها نمی تواند نقش حزب مادر یعنی پ ک ک در سوریه را در کردستان ایران بازی کند.

سابقه سیاسی و تاریخی جامعه کردستان ایران بخصوص از انقلاب ٥٧ به اینطرف با بخش‌های دیگر کردستان متفاوت است. اسلام سیاسی در کردستان ایران هیچوقت با اقبال ‌و استقبال روبرو نبوده است. بعلاوه در طی خیزش و مبارزات اجتماعی علیه رژیم پادشاهی و جمهوری اسلامی تحرکات اجتماعی در کردستان عمدتا چپ و تحزب یافته و دارای تاکتیک، سنت و شیوه های مبارزاتی خاص خود بوده است که با تار و پود جامعه کردستان در ۴۳ سال گذشته درهم تنیده است.‌ این سنت ها در بیش از چهار دهه گذشته با تأسی از جریانات و احزاب چپ و راست در یکدیگر عجین شده اند. اینکه خیزش انقلابی اخیر بدینگونه قاطعانه و گسترده در کردستان خودنمایی کرد، در واقع بخشی از مبارزه جویی این سنت های جاافتاده در جامعه کردستان را با خود داشت.

احزاب و جریانات سیاسی جامعه حزبیت یافته کردستان در خیزش انقلابی‌ای که ضدیت با مذهب و عملکردهای ویرانگر آن یکی از خصیصه های آن است درهم آمیخته اند. بخصوص چپگرایی و عدالتخواهی در پرتو این تاریخ مبارزاتی در برآمد انقلابی اخیر در کردستان دست بالا را دارد.

جریان پژاک با این تاریخ و این سنتها بیگانه و به آن بی ربط است. موجودیت و منشا و سابقه تاریخی آن ربطی به مبارزات توده ای – اجتماعی مردم کردستان در ۵-۴ دهه گذشته ندارد. در نتیجه ساخت و پاخت گاه و بیگاه و آشکار و نهان آن با جمهوری اسلامی و یا پهن کردن پلاتفرمهای ارتجاعی از قبیل “پیماننامه مدینه“ در مقابل خروش خیزش رادیکال فعلی تاب نخواهد آورد.

با اینحال نگاهی به صف بندیهای راست در روزهای اخیر در سطح سراسری و محلی، حکایت از تلاش جریانات اپوزیسیون پرو غربی برای تلاش و همکاری با جریانات مذهبی مخالف جمهوری اسلامی دارند. تا به این وسیله با توطئە و تبانی با جمهوری اسلامی مانع سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی بدست توده های بجان آمده و جوانان انقلابی بشوند. افشا و طرد و ایستادن در مقابل این طرحهای ارتجاعی چه در کردستان و یا سطح سراسری وظیفه همه احزاب و تشکل و نهادهای آزادیخواه و چپ و کمونیست است. قطعا روند رو به پیش خیزش انقلابی برای سرنگونی جمهوری اسلامی نقش اساسی و قطعی در خنثی کردن این توطئە ها خواهد داشت. اتحاد و همبستگی طبقه کارگر و مردم زحمتکش و انقلابی ضامن خنثی کردن این تهدیدات ارتجاعی است.

۱۰ بهمن ۱۴۰۱ – ۳۰ ژانویه ۲۰۲۳