امیر عسگری- روایت قرچک؛ ناکجاآباد جانیان و بربران اسلامی!
این مقاله با استفاده از مشاهدات و گزارشات تعدادی از زندانیان سیاسی زن قرچک ورامین تهیه شده است.
زندانهای جمهوری اسلامی مراکز “تعزیر” (شکنجه) زندانیان سیاسی و عقیدتی بوده و از بعد افسار گسیختگی در حال رقابت با یکدیگر میباشند. حکومت اسلامی همواره از لحظه بازداشت قبل و بعد از محکومیت فعالین سیاسی در مراحل تشکیل پرونده و اعتراف گیریها و در ادامه در سالهای محکومیت، در راستای شکستن مقاومت فعالین از ابزاری چون؛ شکنجه، تجاوز و انواع تحقیر و رفتارهای ضدبشری فروگذار نبوده است.
زندانها و بازداشتگاه های رسمی و علنی و حتی غیر رسمی و غیر علنی توسط نهادهایی چون سپاه پاسداران، اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات در راستای اهداف شنیع حکومت اسلامی در برابر فعالین جنبش های طبقاتی در جهت ارعاب موج اعتراضات طبقه کارگر و بخشهای مختلف آن همواره بعنوان اهرم فشار استفاده میشود.
زندان قرچک یکی از فلاکتبارترین زندانهای ایران مخصوصا برای زندانیان زن است. زندانیان سیاسی زن در زندان قرچک مورد هرگونه تحقیر و هتک حرمت و حتی در مواقعی مورد تعرض قرار می‌گیرند. در زندان قرچک بهداشت هیچگونه وجود ندارد و محکومان در داخل بندهایی کثیف نگهداری می‌شوند. زندانیان سیاسی نیز در اکثر مواقع در کنار زندانیان خطرناک نگه داشته می‌شوند تا امکان هرگونه درگیری و تعرض به آنان بوجود آید. علاوه بر اینها شکنجه به انواع فجیع آن در زندان قرچک بر زندانیان سیاسی اعمال میشود. در مواردی به زندانیان سیاسی سُرنگهایی مخصوص اعتراف گیری و یا شل کننده تزریق میشود و زندانیان طی چهار روز با درد شدید بدنی و حال روانی نامتعادل به سر میبرند. گفته میشود این اقدامات از سوی دادیاران زندان و همکاری مستقیم دکترهای زندان قرچک سازماندهی میشود.
پزشکان و بخش درمانی زندان قرچک با نادیده گرفتم تعهد پزشکی دست به نقض آشکار حقوق بشر تحت انواع و اشکال مختلف میزنند. تغذیه نادرست از غذا و آب آلوده زندان در موارد فراوانی موجب سرطان از انواع مختلف از جمله؛ سرطان سینه میشود که بین همین موارد ذکر شده به طور نمونه؛ زندانی زن مبتلا به سرطان سینه با سینه بریده و بهبود نیافته به زندان اعزام میشود و در شرایطی که کمترین بهداشت موجود نیست بهداری از پانسمان و رسیدگی به وی سر باز می‌زند و این خود زندانیان هستند که از طرق اولیه در صدد کمک به وی در پانسمان و سایر موارد مراقبتی برمی‌آیند. در موردی دیگر، زندانی زنی که مبتلا به سرطان رحم بود و رحم وی مورد عمل تخلیه قرار گرفته بود و در حالی به زندان بازگردانده شده بود که خونریزی داشت و با تمامی این شرایط جسمی پزشکان با اعزام وی موافقت کرده بودند که حتی هنگام دوش گرفتن که به کمک سایر زندانیان بخشا سیاسی انجام میشد نیز دچار خونریزی از ناحیه رحم بود. تمامی این بی حقوقی ها در حالی درجریان است که دکترهای به ظاهر متعهد به اصول حرفه ای در زندان قرچک مشغول طبابت هستند. طببیانی که خود یک ابزار اعمال فشار بیشتر حکومت بر زندانیان بخصوص زندانیان سیاسی است.
سال گذشته نیز تعدادی از زنان زندانی در قرچک ورامین از تعرض جنسی از سوی زندانیان خطرناک زن گزارش داده بودند و این وضعیت با وجود علنی شدن حتی مورد بررسی از سوی سازمان زندانها نیز قرار نگرفت زیرا سازمان زندانها عامل اصلی سازماندهی شکنجه و قتل زندانیان سیاسی و عقیدتی در سیاه‌چاله های حکومت اسلامی میباشد و از این روش در جهت شکستن زندانیان سياسی سود میبرد.
به تازگی سپیده فرهان نیز از یک نمونه شکنجه تحت عنوان کتک زدن بیست زندانی سیاسی به هنگام مقاومت در برابر تبعید گلرخ ایرایی سخن گفته که یک ساعت و نیم به طول انجامیده است. نکته جالب اینجاست که این نوع برخوردها در زندان قرچک از سوی ماموران بسیار عادی شده و هرازگاهی حمله به زندانیان سیاسی از سوی زندانیان خطرناک سازماندهی میشود.
مشاهدات اعلام شده فقط بخشی از فشارها در زندان قرچک است و زندانیان بسیاری خواهان شنیده شدن وضعیت ضد انسانی تحمیل شده در پشت درهای این ناکجاآباد جانیان اسلامی حاکم بر جامعه ایران هستند.
قطعا وظیفه ما فعالین سیاسی بخصوص کمونیست و برابری طلب افشاگری و کسب حمایت بین‌المللی از سوی نهادهای چپ، سازمانهای کارگری، پیشرو و کمونیست از زندانیان سیاسی است. زندانیان سیاسی باید بدون قید و شرط آزاد شوند و هرگونه آزار و شکنجه و ترور در زندان را برای حکومت هزینه ساز کنیم.
۲۹ مارس ۲۰۲۲