شهر مریوان هنوز در تب و تاب اعتراض به جمع آوری نکردن زباله ها بودند که حادثه دلخراش و دردناک آتش سوزی در روز 3 سه شهریور در اطراف مریوان و روستا های سله سی و پیله بوقوع پیوست و منجر به جانباختن چهار نفر از انسانهای محبوب و فعال این شهر شد.
می خواهم قبل از هر چیز کمی در مورد فعالیت و نهادها ی شهر مریوان نکاتی را بازگو کنم.
از اواخر دهه چهل تاکنون مریوان ویژگی ها و سنت های مبارزاتی مربوط به خود را داردوجنبش زنان هم به این روال بوده است. ویژگیهایی که آن را به شهر خلاقیت ها و پر تلاش و کوشش و مبارزه برای زندگی تبدیل کرده است و شخصیت های بزرگ و با اتوریته و قابل اعتماد مردم را دارابوده ودر دل خود پرورش داده است و هنوز این شخصیت‌ها در بین مردم نفوذ و اعتبار دارند .
در میان جنبش زنان هم به این روال بوده و هست که خود این شخصیت ها به روند مبارزه تاکنونی آنان اطمینان بخشیده است. اما باید گفت مبارزه این دوران امروز این شهر و اوضاع و احوال را باید سنجید و شناخت. بنا به خیلی فاکتور ها مبارزات زنان و مردان در این دوره سخت تر و پیچیده تر است. مخصوصا برای زنان سخت تر است. به دلیل اینکه با یک رژیم اسلامی هار و کهنه پرست و مذهبی و زن ستیز روبرو هستند کە تا به امروز هزاران زن و مرد انقلابی و آزادیخواه را اعدام کرده است و هزاران نفر در زندانها زیر شکنجه بسر می بردند . اما زنان فعال و مبارز این شهر با ایستادگی و مقاومت در مقابل جمهوری اسلامی با کوشش و کاردانی فعالینش در نهادها و کمپین ها و پروژه های مختلف، مخصوصا کنفرانس چند روزه ی زنان این شهر بخاطر قتلها ی ناموسی به کار و فعالیت ادامه داده اند.
زنان مریوان تشکل های زیادی بوجود آورده اند چه در اوایل قیام ۵۷ ،تشکیل خانه معلمین و تشکیل دادن شورای مدرسه و فعالیت برجسته زنان در کوچ تاریخی مریوان و بنکه ها و. . . .که در اینجا امکان پرداختن به همه فعالیت های زنان در آن دوران مشخص را ندارم، اما میخواهم بیشتر به نقش و جایگاه زنان مریوان در این دوره اشاره کوتاهی بکنم.
زنان مبارزشهر مریوان در این دوره دربوجود آوردن پروژه ها، مراسم ها و برنامه های گوناگون اعتراضی و سیاسی، اجتماعی و فرهنگی فعال بوده اند و نقش عمده ای در این مراسمات و سنتهای رادیکال در این شهر ایفا کرده اند. برای مثال اعتراض به توهین به زنان و کمپین زنان سرخ پوش علیه اهانت به زنان، سه شنبه های پاک بدون خودرو، دوچرخه سواری زنان در اعتراض به امام جمعه مریوان، کمپین و اعتراض به قتل ناموسی و ناموس پرستی و حمایت از زنانی که بعناوین مختلف تحت فشارند. گرامیداشت زنانی که به عناوین مختلف دست به خودکشی و خود سوزی زده اند. مراسم های روز جهانی زن. (هشت مارس )و ده ها برنامه و کمپین دیگر.
مریوان در قیاس با شهر های ایران شهر کوچکی است اما این شهر ویژگیها ی خود را دارد.صمیمیت و مهربانی و دارای سنتهای رادیکال مبارزاتی بوده و هست و این سنتهای محکم را در دل خود جا داده است. تلاش زنان و مردان مریوان این شهر را خوشنام و محبوب و زیبا ومورد توجه دوست و دشمن قرار داده است. حساسیتی که رژیم جمهوری اسلامی به مردم مبارز این شهر نشان می‌دهد محصول تلاش و فعالیت سالهای زیادی است. همانطور که در بالا به آن اشاره کرده ام. زنان مریوان سابقه مبارزات طولانی دارند که بارها و بارها در برابر ناعدالتی و زورگویی های رژیم ایستادگی کرده‌اند. این مبارزات در میان زنان و مردان مریوان جا افتاده است. همانطور که مشاهده کردیم در اعتراضات اخیر حضور زنان در صف اول تظاهرات بر علیه جنایت رژیم و جانباختن چهار تن از فعالین و محبوب این شهر به نام های شریف، امید، رحمت و محمد نشان دادند که به این وضعیت موجود معترض هستند .
در اینجا میخواهم یاد آوری کنم که شما زنان آزادیخواه و برابری طلب مریوان، تاریخ مبارزاتی و فعالیت سال های اخیر شما علیه یکی از هارترین رژیم های قرن ۲۱ بار دیگر نشان دادید که نباید سکوت کرد. نشان دادید راهی که تا حال رفته اید بر حق است و باید ادامه دهید. این بارمثل همیشه با جسارت بیشتر و با برنامه ریزی و سازماندهی و همانطور که مردان مبارز مریوان بدون ترس و واهمه تریبون بدست می گیرند و سخنرانی میکنند، باید زنان جسور مریوان بدور از سنت های کهنه و ارتجاعی به سخنرانی در جمع و مراسم ها بپردازند. جا دارد که از اینجا از صمیم قلب به خانواده ی این عزیزان تسلیت بگویم و خود را در غم و اندوه آنها شریک میدانم. یاد عزیزشان گرامی باد. زنده باد همبستگی مردم آزادیخواه و مبارز مریوان. زنده باشید.
چیمن دارابی
