اکتبر: حضور زنان در اعتراضات مردم مریوان به جنایت رژیم و جانباختن چهار تن از فعالین این شهر در آتش سوزی جنگلها در اطراف مریوان پررنگ بود. پیش زمینه و نقش زنان بویژه در اعتراضات اخیروتحولات سیاسی جاری از نظر شما چگونه است؟
عبداله دارابی: پیشاپیش با گرامیداشت یاد پر افتخار هر چهار جان باخته آتش سوزی جنگل های مریوان شریف باجو و یارانش، و ابراز همدردی عمیق خود با خانوادە های این عزیزان و تقدیر و قدردانی از مبارزانیکه با احساس هم سرنوشتی به مردم آزادیخواه و داغدیده مریوان پیوستند، پاسخ به سوال فوق الذکر را هر چند کوتاه و اجمالی ارائه میدهم.
چنانچه در سوال پیداست، پیش زمینه مبارزات زنان ونقش آنها در اعتراضات این شهر مستلزم یک روشنگری واقعی است تا اگر سئوالی یا ابهامی در این زمینه وجود داشته باشد به رفع و برطرف کردن آن کمک کند. نقش زنان در اعتراضات این دوره مریوان، ریشه در یک تاریخ واقعی و یک مبارزه عمیق سیاسی طبقاتی انکار ناپذیر دارد که آغاز آن از اوایل دهه ١٣٥٠ شمسی کلید خورد و ادامه آن نیز با مبارزات سراسری مردم ایران و کردستان برای سرنگونی رژیم سلطنتی نیز عجین شد و عملی گشت. خواست این مبارزات، بر چیدن استثمار و دیکتاتوری سلطنتی و ایجاد آزادی، برابری، سعادت و خوشبختی مردم بود که چهل سال قبل در مسیر خود یک رژیم مستبد و استثمارگر پادشاهی را از سر راه خود برداشت. ولی بخاطر عدم تحقق این خواستها، و تحمیل کردن یک رژیم سرمایه داری اسلامی بجای آن، مبارزات زنان مریوان هم بمثابه بخشی از مبارزات طبقه کارگر ایران نیز تداوم یافت و اکنون نیز برای سرنگونی این رژیم اسلامی و ارتجاعی که تدوام مسیر رژیم قبلی است مصمم تر از همیشه خود را آماده کرده است.
سنت قوی مبارزات حق طلبانه پنج دهه قبل کمونیستها و آزادیخواهان، به وسیله بخشی از بازماندگان آن حفاظت شده و به نسل های جوانتر امروزی انتقال یافته که تبعات ناشی از آن امروزه خود را در اشکال سیاسی و اجتماعی بسیار کوچک و بزرگ نشان می دهد. با توجه به آن، نگرانی رژیم اسلامی حاکم واحزاب ناسیوانالیست کرد از اعتراضات اخیر مریوان را باید از همینجا جستجو کرد نه چیزی دیگر. مبارزات امروز زنان آزادیخواه مریوان الهامبخش این سنت تاریخی است که ٥٠ سال قبل هزاران انسان آزادیخواه و کمونیست مشترکا به ساختن و پرداختن آن مبادرت کردند و درسهای گرانبهای آنرا نیز به نسل های بعدی انتقال دادند. این سنت کمونیستی و رهای بخش، بمرور زمان در صحنه سیاسی اجتماعی جامعه روشن تر و طبقاتی تر شده و به وضوح برخواست و جایگاە و منزلت زنان بمثابه بخشی از طبقه کارگر ایران پایی فشرده است. بهمین خاطر، زنان شهر و روستا های مریوان به الهام از این سنت، به مبارزات بر حق و طبقاتی خود ادامه داده و درقبال آن نیز به تجارب و دست آورد های قابل توجهی دست یافته اند.
زنان در آن دوره، حول مبارزات حق طلبانه مردم محله دارسیران(یک محله شهرمریوان)، فعالیت رسمی و علنی خود را آغاز نمودند که با شرکت در شورا و مجامع عموی هایی که خودشان تشکیل داده بودند همطراز با مردان در عرصه سیاسی نیز ابراز وجود کردند، بنحویکه در عالم واقع در اکثر موارد از مردان پیشتاز تر بودند. این دخالتگری سیاسی فعال زنان، به سرعت در میان مردم بازتاب یافت و از حمایت همه جانبه اکثریت اهالی شهر و روستای مریوان برخوردار گردید. در عین حال علاوه بر مردم مریوان، بخش های دیگری از فعالین کمونیست و آزادیخواهان در شهر و روستا های اورامان، سنندج، کامیاران و… از این جنبش حمایت کردند. با توجه به آن، نقش و آزمون های موفقیت آمیز مبارزاتی زنان مریوان در مبارزات حق طلبانه ٧ ساله دارسیران، که در پاییز سال ١٣٥٦با موفقیت به پایان رسید، و کوچ بزرگ و کم نظیر مردم دارسیران به مرز ایران و عراق در دورە رژیم پادشاهی در سال ١٣٥٦ شمسی، و کوچ بزرگ و تاریخی دیگر مردم مریوان در برابر جنگ تحمیلی رژیم اسلامی ایران در سال ١٣٥٨، که از راە پیمایی بین شهری و حمایت بی دریغ و همه جانبه مردم مبارز شهرهای سنندج، کامیاران، سقز، بانه، بوکان، مهاباد و… برخوردار بود، موجودیت و نقش انکار ناپذیر زنان شهر و روستا های مریوان را محک زد و آنرا در دل تاریخ به ثبت رساند.
زنان مریوان در حمایت از جنبش دارسیران بی محابا بار ها در برابر افراد مسلح رژیم پادشاهی ایستادند و مبارزه کردند. در سال ١٣٥٥ زنان دارسیران برای آزادی ٨٠ نفر از مردان دربند توسط رژیم شاه، اداره کشاورزی مریوان را به تصرف خود در آورده همانجا بمدت یک روز رئیس و کارمندان این ادارە را بازداشت کرده و تا آزادی کامل زندانیان خود بحرکت خود ادامه دادند و پیروز شدند.
نمونه فوق الذکر، گوشه های بسیار کوچکی از مبارزات ده ها ساله زنان شهر و روستا های مریوان را بخود اختصاص داده که به مثابه درس و آزمون های گرانبها در مبارزات نسل امروز زنان مریوان بخوبی نشو و نما پیدا کرده و به بطور مستمر آنرا در اشکال متنوع امروزی خود در محل کار و زیست، اعتراضات خیابانی علیه رژیم و راە پیمایی های گسترده به حمایت از جانباختن این ٤ نفردرآتش سوزی اخیر جنگل های اطراف شهر، اعتراض به خود سوزی، خود کشی و تحقیر زنان و… بکار گرفته اند.
بی شک اتخاذ شیوه و تاکیک مبارزاتی امروز زنان مریوان، با گذسته یکی نیست و تغییرات قابل توجهی در هر یک از آنها صورت گرفته است. ولی در تحقق خواستهای مشترک مردم نه تنها تغییر و بهبودی حاصل نگشته بلکه بد و بد تر هم شده است. ستم مضاعف بر زنان بیشتر و بیشتر شده ولی علیرغم همه اینها، زنان در هیچ گوشه ای از ایران و بویژه در این شهر کوچک دست رو دست نگذاشته و منتظر و برای دستیابی به اهداف والای خود، همراه و به موازات مبارزات طبقه کارگر برای تحقق خواستهای بر حق خود لحظه ای تأخیر و تأمل نکرده و به عناوین مختلف به جنگ سیاست و سنتهای بغایت ارتجاعی رژیم رفته و در مواردی رژیم را به عقب نشینی وادار نموده و به دست آورد های درخور توجه نیز دست یافته اند و در پرتو آن نیز تناسب قوا را به نفع خود و جامعه تغییر داده اند.
برای نمونه، سنت و سیاست ارتجاعی حجاب رژیم به ته کشیده و در این زمینه اکثریت زنان رژیم را بحساب نمی آورند و برای آن تره خورد نمی کنند. زنان مریوان، با وجود کوچک بودن محیط زیستشان، در این زمینه هم گامها بجلو رفته اند و به مثابه بخشی از زنان پیشرو جامعه در این زمینه هم عرض اندام کرده اند. به محض پخش خبر تحقیر زنان در مریوان، فوری بخشی از زنان مبارز این شهر با پوشش سرخ در خیابانها ابراز وجود کرده و دست به اعتراض زدند و سرانجام رژیم را در این زمینه به عقب نشینی وادار کردند. این اقدام شجاعانه زنان هم بلافاصله مورد حمایت بی دریغ مردم مریوان قرار گرفت.
شرایط کنونی جامعه ایران به همه کمونیستها و آزادیخواهان منجمله زنان مبارزحکم میکند ضمن پاسداری از سنتهای مبارزاتی خود در جهت اعمال اراده تودە ای خود در محلات شهرها و جایگزینی آن با حاکمیت پوسیده جمهوری اسلامی گام بردارید و حول ایجاد شورا های کارگری و مردمی دور هم جمع شوید و با نیروی جمعی خویش پایه های ارکان قدرت خویش را در محل کارو زیستتان ایجاد کنید. ضمن ایجاد آمادگی برای ساختن ارکان قدرت مردمی، به تحقق اهداف مبارزاتی روزمره خودتان نیز بیند یشید و در جهت به نتیجه رساندن هر یک از مسایل روزتان که اهداف شما را به جلو سوق میدهد کوشا باشید و با پیروزی هر یک از آنها گام بعدی پیشروی خود را هم سازمان دهید. برای نمونه، اجازه ندهید مرگ مشکوک شریف و یارانش مشمول زمان گردند و به فراموشی سپرده شوند. باید به عناوین مختلف پیگیری این امر را در دستور کار خودتان قرار دهید تا معرفی کردن مسببین این واقعه دلخراش به خانواده این عزیزان و مردم شهر به مبارزات خود در این زمینه ادامه دهید. نگذارید این خانواده تنها باشند، بهر نحو ممکن در کنار آنها باشید و آنها را از حمایت مادی و معنوی خودتان بهرمند سازید
عبداله دارابی دوم سپتامبر ٢٠١٨
