پروین کابلی- لغو حکم اعدام شریفه محمدی یک پیروزی مهم در جنبش نه به اعدام!

لغو قانون مجازات اعدام یکی از مسائل محوری جامعه ایران است که مدتهاست در دستور مبارزان و مبارزات علیه جمهوری اسلامی قرار داشته است. با لغو حکم اعدام شریفه محمدی این جنبش به پیروزی مهمی دست یافت.

سه شنبه ۶ آبان۱۴۰۴، نود و دومین هفته از کارزار زندانیان بندهای سیاسی در اعتراض به اعدام در زندانها گذشت. اکنون بیش (۵۴ زندان) روزهای سه شنبه هر هفته به اعتصاب غذا دست می زنند و خواهان پایانمجازات اعدام میشوند. در کنار این اعتراضات، در مهرماه اعتصاب غذا در میان زندانیان با جرائم کیفری با خواست توقف مجازات اعدام از طرف ۱۵۰۰ زندانی قزلحصار برعلیه موج گسترده اعدامها شروع شد و زندانیان با انتشار بیانیه ای خواهان توقف اعدام شدند. موجی از همبستگی در حمایت از این خواست جامعه و شبکه های فعالین اجتماعی را فرا گرفت. این اعتراضات بعداً با تجمع خانواده های زندانی در مقابل زندان قزلحصار و مجلس گسترده تر شد. گام بعدی این حرکت جلوگیری زندانیان از انتقال محکومان به سلولهای مرگ بود که اجازه ندادند همبندهایشان به پای چوبه دار بروند. در مقابل این حرکت جمعی، زندانیان با سابقه ای مانند سعید ماسوری مخفیانه به نقاط دیگری تبعید شدند. این حرکت در درون زندانها حرکتی بیسابقه بود.

در چند ماه اخیر اعدام ها در ایران افزایش سرسام آوری پیدا کرده است. اعدام در طول تاریخ در جوامع بشری همواره جوابی به نگرانی های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سردمداران رژیم های اعدام کننده بوده است. دلایل اعدام ها جدا از اینکه محکومان سیاسی یا زندانیانی که دارای پرونده های کیفری هستند را باید در سرکوب جامعه و از بین بردن ارزشهای انسانی جستجو کرد. دنیای متمدن سالهاست مجازات اعدام را بعنوان یک جرم و گرفتن حق حیات نگاه می کند.

برکسی پوشیده نیست که جمهوری اسلامی دوران سرنوشت سازی را می گذارند. بعد از عدم توفیق رژیم برای گرفتن حقانیت سیاسی از مردم در جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل، غیبت طولانی‌مدت خامنه ای و افشای آشفتگی و سردرگمی درونی سردمداران رژیم به بیرون از دیوارهای بیت رهبری، افزایش تصاعدی اعدامها یک اتفاق ساده نیست. اما جامعه هم ساکت ننشست. در ادامه خیزش انقلابی ۱۴۰۱ و بر بستر چنین شرایطی است که آخرین سنگرهای حجاب اسلامی تسخیر شد و حجاب اسلامی بعنوان پرچم اسلام سیاسی به گور سپرده شد. این یک پیروزی به نفع مبارزات زنان و مردم و شکست آشکاری برای جمهوری اسلامی بود.

جمهوری اسلامی با معضلات بی سابقه ای دست به گریبان است. فعال شدن مکانیسم ماشه در کنار افزایش فقر خطر گسترش اعتراضات شهری را دامن زده است. اعدام حربه ای است که رژیم تلاش میکند جامعه در کمین خیزش را به عقب بنشاند.

اما آنچه که جمهوری اسلامی در این دوره ندید، فاکتوری است که عوض شده است. اعتراض به اعدام از سلولهای زندانیان سیاسی فراتر رفت و جنبش “نه به اعدام”، در آغاز تبدیل شدن به جنبشی اعتراضی در میان مردم است. این جنبش شانس بسیاری برای پیروز شدن دارد. در سالهای اخیر ما شاهد حرکت های مردمی در مقابل اعدام بوده ایم. کمپینهای دفاع از شریفه محمدی، پخشان عزیزی و وریشه مرادی از جمله این موارد بوده اند. لغو حکم اعدام شریفه محمدی یک قدم مهم در جهت گسترش لغو کامل مجازات اعدام است.

جنبش” نه به اعدام” باید برای لغو کامل مجازات اعدام تلاش کند. تا زمانی که چوبه های دار اعدام چه برای زندانیان سیاسی و متهمان جرایم کیفری برپاست جامعه همچنان بمانند شمشیر داموکلس اعدام را در مقابل هر حرکتی بعنوان مانعی خواهد دید.

واقعیت این است که لغو مجازات اعدام بدون سرنگونی جمهوری اسلامی غیر ممکن است. این رژیم با اعدام و سرکوب شکل گرفت و برای بقا ی سلطه ننگین خود به اعدام نیاز دارد. لغو حکم اعدام شریفه محمدی اگر چه یک پیروزی است اما تا زمانیکه جمهوری اسلامی سر کار است یک عقب نشینی شکننده است. باید به عمر رژیم اعدامها پایان داد.

۳۰ اکتبر۲۰۲۵