اعلامیه حزب حکمتیست. اجتماعات بزرگ کارگران پیمانکاری در پارس جنوبی و تهران

کارگران صنایع نفت و گاز اعم از رسمی و قراردادی و پیمانی در اعتراض مستمر برای خواستهای بلافصل خود هستند. آنچه که کارگران پیمانی نفت و گاز میگویند حرف دل بخش مهمی از طبقه کارگر است. کارگرانی که در هر مرکز تولیدی و خدماتی برای کار واحد توسط پیمانکاران واسطه استخدام میشوند و شرایط استخدام، دستمزد و مزایا در بیشتر موارد چند برابر از دستمزد و مزایای کارگران رسمی کمتر است. همسان سازی دستمزدها و انحلال شرکتهای زالوی پیمانکار- که عمدتاً شرکتهای صوری خود کارفرمایان است- یک خواست قدیمی کارگران در بخشهای مختلف است.

روز سه شنبه ۱۸ آذر ۱۴۰۴، علیرغم تلاشهای نیروهای حراست و انتظامی برای ممانعت از پیوستن کارگران فازهای مختلف عسلویه به اعتراض و اجتماع، کارگران پیمانکاری منطقه پارس جنوبی از ساعت ۹ صبح در میدان سلیمانی عسلویه دست به تجمع زدند. بیش از ۵۰۰۰ کارگر، بخشاْ همراه با خانواده هایشان، در صفی متحد به سمت ساختمان فرمانداری عسلویه راهپیمایی کردند. شعار انحلال شرکتهای پیمانکاری و مزد بدون تبعیض در میان خواستهای کارگران محوری است. امروز چهارشنبه ۱۹ آذر ۱۴۰۴، نیز کارگران پیمانکاری نفت و گاز (ارکان ثالث)، از شهرهای مختلف ایران مجدداً در تهران مقابل مجلس تجمع کردند. از جمله یک دستگاه اتوبوس حامل کارگران فاز یک ‌بیدبلند که تحت نظارت شرکت نفت فعالیت می‌کنند، در تجمع اعتراضی مقابل مجلس حضور داشتند. همزمان و همراه با کارگران پیمانکاری صنعت نفت و گاز، کارگران برق، کارکنان بهزیستی از شهرهای مختلف ایران و کارکنان شرکتی و پیمانکاری بانک کشاورزی در مقابل مجلس تجمع کردند. خواست محوری این اجتماع همزمان نیز حذف شرکت‌های پیمانکاری، تغییر وضعیت شغلی و قراردادها و برخورداری از حقوق و مزایای برابر با نیروهای رسمی بود. کارگران شعار میدادند: “توپ، تانک، فشفشه، پیمانکار باید حذف بشه”! “کار برابر، مزد برابر”! تجمع پرشکوه هزاران کارگر پیمانکاری، برخی از نمایندگان مجلس رژیم را وادار به حضور کوتاه میان آنان کرد.

اعتراض کارگران پیمانکاری مسبوق به سابقه است و دولت و مجلس و نهادهای ذیربط بارها وعده حذف شرکتهای پیمانی از امور استخدام و قرارداد و دستمزدها را طرح کردند اما در سطح وعده باقی مانده است. شرکتهای پیمانی یک رکن منفعت و سود دولت و سرمایه داران است که مجموعاً دستمزدهای کمتر میدهند، شرایط کار را ناامن تر میکنند، رقابت بین کارگران ایجاد میکنند، شرکت مربوطه را در قبال کارگر بی وظیفه و سود سرمایه دار را در هر دور تولید بیشتر میکنند. خصوصی سازی اسم رمز تصاحب شرکتها و منابع، و پیمانکاران بنگاه های جانبی دولت و وزارتخانه ها برای کاهش دستمزدها و کل هزینه بازتولید کارگر است. کارگر پیمانی در بیشتر موارد کمتر از نصف دستمزد و مزایای کارگر رسمی و کارگر دارای قرارداد مستقیم دریافتی دارد و این بخش دستمزد بین پیمانکار و صاحبان صنایع تقسیم میشود. دولت و وزارت نفت بجای رسیدگی به خواست برحق کارگران مانند همیشه به سیاست سرکوب و ارعاب روی آورده است. بدنبال اجتماعات اخیر، ۲۳ نفر از کارگران فاز یک پارس جنوبی جهت انجام بازجویی و پاسخگویی به مسائل مربوط به فعالیت‌های‌شان، احضار شده‌اند.

حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست از خروش قدرتمند و اعتراض کارگران صنایع نفت و گاز و بخشهای مختلف طبقه کارگر قویاً حمایت میکند. دست شرکتهای پیمانی و زالوهای پیمانکار از شرایط کار و دستمزدها کوتاه! کارگرانی که در یک واحد صنعتی و خدماتی کار میکنند، اولاً باید طرف قرارداد و در استخدام مستقیم شرکت و وزارتخانه مربوطه باشند. ثانیاً شرایط کار و دستمزدها و مزایا در سطوح مختلف باید بدون تبعیض و برابر باشد. “انحلال شرکتهای پیمانی” و “دستمزد بدون تبعیض و مکفی”، شعارهای وحدت بخش برای مبارزات بخشهای مختلف طبقه کارگر است. یک عامل قدرتمند تقویت اتحاد کارگران متکی شدن به مجمع عمومی برای درگیر کردن و دخالت توده کارگران برای منفعت و خواست عمومی جاری است. تجربه چند ساله نشان داده که دالانها و وعده های قانونی آب در هاون کوبیدن است. تنها قدرت اتحاد و یکصدایی و اعتصاب میتواند حضرات سرمایه دار را وادار به شنیدن فریاد برحق کارگران کند. همه جا برای حذف پیمانکاران و تغییر وضعیت استخدامی و شرایط کار و دستمزد برابر متحد شویم و بمیدان بیائیم!

مرگ بر جمهوری اسلامی

آزادی، برابری، حکومت کارگری

حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست

۱۹ آذر ۱۴۰۴- ۱۰ دسامبر ۲۰۲۵