پیام حزب کمونیست کارگری – حکمتیست در دومین سالروز خیزش انقلابی ١٤٠١
موج اعتصابات کارگری و اعتراضات توده ای در راهند
در دومین سالروز خیزش توده ای و انقلابی شهریور ١٤٠١، نخواستن جمهوری اسلامی قدرتمندترین بلوک سیاسی جامعه ایران است. در دو سال گذشته رژیم اسلامی با یک نبرد بیوقفه و گسترش یابنده جامعه علیه خود روبرو بوده است. تشدید سرکوب و گسترش اعدامها، کارکرد مورد نظر را نداشته است، مردم آشکارتر و صریح‌تر حرف میزنند، پتانسیل انفجاری وسیعتر است و دامنه اعتراضات و اعتصابات گستردهتر شده است. جمهوری اسلامی از تمامی جهات رژیمی ورشکسته‌تر و ضعیف‌تر و منفورتر است. این وضعیت حاصل بن بست “دولت یکدست” برای سرکوب مخالفین نظام است.
در دو سال گذشته حجاب اسلامی بعنوان یک رکن ایدئولوژی آپارتاید درهم شکست، حجاب اسلامی بیرق حکومت ضد زن در انظار جهانیان به آتش کشیده شد، دوفاکتو لغو شد، هر طرح و لایحه جدید ضد زن با مقاومت و آزادمنشی زنان شکست خورد. چهره ضد اسلامی و ضد تبعیض و مدرنیستی و برابری طلبانه جنبش جاری واقعیتی عیان است. این جنگ تازه آغاز شده است و زنان یک نیروی عظیم اجتماعی و از گورکنان نظم آپارتاید و الغای قوانین ضد زن اسلامی‌اند.
در دو سال گذشته، کارگران در مهمترین صنایع بزرگ و کلیدی ایران و بخشهای خدماتی اعم از آموزشی و درمانی، وسیعترین اعتراضات و همصدائی را داشتند. اعتصاب و اعتراضات گسترده و متحد پرستاران که ضروری است مورد حمایت گسترده بخشخای مختلف طبقه کارگر و جامعه قرار گیرد، از آخرین برآمدهای اعتصابی است. جنبش کارگری موتور محرکه کلیه اعتراضات حق طلبانه و ضد تبعیض و ستون فقرات جنبش انقلابی است. اعتراض رادیکال طبقه کارگر علیه سرمایه داران و دولت، مشخصه ضد کاپیتالیستی جنبش جاری را نمایندگی میکند.
تناسب قوا در دو سال گذشته در مقاطع مختلف به ضرر رژیم و به نفع مردم مخالف تغییر کرده است. تغییر آرایش حکومت برای بقای نظام و گماردن پزشکیان در یک مضحکه ورشکسته، نه تنها موجب تغییر مسیر به نفع رژیم نشد، بلکه شکافها و تشتت درون حکومتی را دامن زده است. پزشکیان با پرچم شوک های اقتصادی و گرانی عاملهای انرژی و ارزاق و کاهش سوبسیدها، قرار است تهاجم گسترده اقتصادی و معیشتی به طبقه کارگر و محرومان را با اتکا به ماشین سرکوب، به ارکان بقای نظام و کنترل و ساکت کردن هر خیزش انقلابی کند. اما آینده این دولت مستعجل در گذشته است. جامعه و طبقه کارگر در مقابل سیاست شوکهای اقتصادی و بردگی محض می ایستد، زنان به قلدری سردار رادان‌ها تمکین نخواهند کرد، نسل جدید اسلام و دنیای عقبمانده اش را نمی پذیرد و نمیخواهد. تلاقی‌های خردکننده‌تر و موج اعتراضات و اعتصابات گسترده کارگری و توده ای از احتمالات قوی پیش رو هستند.
جنبش توده ای ١٤٠١ خیزشی زنانه و انقلابی با محدودیتها و کمبودهای خویش بود. این جنبش از جمله بدلیل عدم گسترش توده‌ای و جغرافیائی کافی که تناسب قوا را تغییر دهد، ناآمادگی و محدودیتهای کارگران بعنوان طبقه برای دخالت در روند سیاسی، سرکوب گسترده حکومت و عدم شکاف ملموس در دولت بمثابه ماشین سرکوب، سانسور شدید و ممنوعیت احزاب سیاسی مخالف، نتوانست ارتقا یابد و به نیازهای مُبرم پیشروی از جمله تامین رهبری سیاسی و ایجاد ساز و کارهای عملیاتی بطور سراسری جواب دهد. پیشروی برآمدهای آتی در گرو رفع این محدودیتها است. در دوره انقلابی هر تغییر تناسب قوا با خود امکانات و محدودیتهایی را برای جنبشهای مختلف ایجاد میکند. طبقه کارگر و اردوی انقلابی تنها روی گسترش مبارزه خود، سازمانیابی بیشتر دراین مبارزات است که میتواند گامهای بلندتری را در سیاست سراسری بردارد. گسترش دامنه اعتصابات کارگری و اعتراضات توده ای خود مکانیسم تغییر تناسب قوا و دست بردن به ابتکارهای انقلابی برای پیشروی است. ما باید در هر قلمرو و در هر تناسب قوا و به هر درجه ممکن متشکل شویم، ارگانهای اعمال اراده انقلابی را ایجاد کنیم، حزب را در داخل در متن شبکه‌های مبارزاتی گسترش دهیم، برای اتحاد و تشکل کارگران بمثابه یک طبقه بزرگ اجتماعی در محل کار و زیست، برای گسترش جنبش مجمع عمومی و سُنتِ مبارزاتی عمل مستقیم کارگری و توده‌ای، برای عروج آلترناتیو کارگری، یک جمهوری شورائی تلاش کنیم.
حزب حکمتیست همراه با طبقه کارگر در مقابل سیاست ضد کارگری شوکهای اقتصادی و تحمیل فقر و فلاکت نظام اسلامی سرمایه می‌ایستد. رهبران کارگری و پیشروان جنبشهای اجتماعی نقش بسیار مهمی در سیر مبارزه جاری دارند. مبارزه علیه سیاست ریاضت اقتصادی و نظم ضد زن و سرکوب سیاسی، قالب اصلی برآمدهای آتی کارگری و توده ای‌اند. چشمان مردم ستمدیده به مبارزات متحد کارگران دوخته شده است. تنها طبقه کارگر میتواند با اعتصابات سراسری کل جامعه را فلج کند و علیه نظم بردگی سرمایه داری بپاخیزد. تنها کارگران می توانند با انقلاب علیه بنیادهای نظام استثمارگر و نابرابر موجود، یک جامعه آزاد و برابر و مرفه سوسیالیستی، یک نظام عاری از فقر، اختناق و نابرابری بسازند.
حزب حکمتیست مدافع پرشور آزادی و برابری زن و مرد و نابودی نظام آپارتاید جنسی و الغای کلیه قوانین اسلامی مترتب به آنست. زنان از همان روز نخست به رژیم ضد زن اسلامی اعلان جنگ دادند. بیش از چهل سال نبرد تن به تن با این نظام برای آزادی و برابری تاریخ جنبش آزادی زن است. جنبش آزادی زن در ایران همواره الگویی بوده است برای زنان آزادیخواه منطقه که در چنگال جنبش آدمکش اسلامی اسیر شده اند. زن در ایران دیگر سلطه اسلام را نمی پذیرد و آمده است که رژیم اسلامی در ایران و جنبش اسلامی در منطقه را به گور بسپارد. این مبارزه ای است برای برابری و رفع تبعیض، برای برابری زن و مرد در کلیه شئون اجتماعی.
حزب حکمتیست به مبارزه و شور و شعور بالای نسل جدیدی که بنیاد تقابل با خرافات اسلامی و جهالت مذهبی و نابرابری های اجتماعی و اقتصادی است، درود میفرستد. نسل جوان ایران عمدتا فرزندان کارگرانند، آینده ایمن میخواهند و در جستجوی یک آزادی قرن بیست و یکمی‌اند که تنها در یک نظام مُدرن و مُرفه سوسیالیستی مُیسر است. در محل کار و محلات و محافل سیاسی و حزبی متشکل شوید، برای ایفای نقش در رهبری دور جدید مبارزه انقلابی و کارگری آماده شوید.
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست سالروز خیزش انقلابی شهریور ١٤٠١ را گرامی میدارد و به شما زنان و مردان مبارز و آزاده صمیمانه درود میفرستد. در این مناسبت یاد نماد این خیزش مهسا (ژینا) امینی و جانباختگان عزیز این برآمد انقلابی را گرامی می داریم و در کنار خانواده های مبارز و عدالتجوی آنها هستیم. حزب به زندانیان سیاسی و مبارزات سراسری آنها علیه اعدام و دفاع از آزادی و برابری درود میفرستد. آزادی بیقید و شرط کلیه زندانیان سیاسی را در صدر خواستها و مبارزات جاری قرار دهیم. پیش بسوی انقلاب سوسیالیستی!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
١٥ شهریور ١٤٠٣ – ٥ سپتامبر ٢٠٢٤