اكتبر : امروز علاوه بر قوانين ارتجاعى جمهورى اسلامى و کارکرد سنتهای عقبمانده در جامعه، برادر، همسر و پدر به عاملين فشار و سركوب زنان مبدل شده اند. در ٨ مارس امسال ، زنان معترض عليه اين پديده چه بايد بكنند ؟
اسماعيل ويسى: قبل از هر چیز ۸ مارس، روز جهانی زن را به تمامی زنان و مردان برابری طلب و آزادیخواه تبریک می گویم. با توجه به حداقل ۳ مورد قتل ناموسی در استانه ۸ مارس انتظارو پیشبینی من این است که در این روز فعالین جنبش برابری طلبی زنان در ایران و بویژه کردستان با خواست معین و در محکوم کردن ارتجاع مردسالارانه و خشونت علیه زنان و قتل لیلا حسین پناهی، سوما صلواتی و هوزان عشقی در سنندج و دیواندره “با یاد کردن از این قربانیان، بتوانند مراسم های بسیار باشکوهی را به هر شیوه ایی که ممکن است برگزار کنند!
اینکه امروز علاوه بر قوانين ارتجاعى جمهورى اسلامى، مردان خانواده هم به عاملين فشار و سركوبگر زنان مبدل شده اند، متاسفانه واقعیتی تلخ و ناگوار است. ” قاتل لیلا حسین پناهی در ملاء عام ،در روز روشن و متاسفانه در سکوت مردمی که نظاره گر هستند ، به خود حق میدهد و داد میزند که زنم است هر کاری که بخواهم میکنم” این جملات نشانگر عقبماندگی محض و تحجر مذهبی و ضد زن است که زن را جزیی از مایلمک مرد و صاحب اختیار وی میداند. این نگاه غیر انسانی به جایگاه و نقش زنان از مشکلات ریشه در سنتهای عقب مانده اجتماعی ماقبل تاریخ بشری دارد. جریانات قومی- مذهبی همگام با حکومت اسلامی در ایران از دامن زدن و نهادینه کردن آن، بر اساس مبانی دین اسلام در پناه و حمایت قانون از عاملین ایجاد و گسترش خشونت علیه زنان بوده و به ان دامن زده اند. خوشبختانه عیلرغم تمامی تلاش هایشان و با اهداف سیاسی مشخص به یمن وجود جنبش فعال زنان، موفق نشده اند زنان را به در تلاش برای حق حیات و زندگی برابر به عقب برانند.
در این رابطه لازم است به پاره ایی نکات و در واقع ریشه های تاریخی- اجتماعی این وضعیت تحمیل شده بر زندگی زنان و در واقع فرودستی زن اشاره ای موجز بکنم.
موقعیت فرودست زن و تحمیل تبعیض و نابرابری بر آنان در طول حیات بشری ناشی از وجود و تسلط نظام طبقاتی می باشد. در طول تاریخ زندگی بشر مذاهب در همراهی با طبقات صاحب قدرت در ابعاد اجتماعی، همیشه مدافع، مبلغ و مروج دامن زدن به تبعیض و نابرابری انسانها و بویژه زنان بوده اند. کل دستگاه تبلیغی در جامعه در توجیه نابرابری و تولید و باز تولید وگسترش دادن به خرافه و فرهنگ و سنن عقبمانده، پایمال کردن حقوق و جایگاه انسانی- اجتماعی زنان، عمل کرده و تلاش نموده اند در کنار و پا به پای نظام سیاسی موجود و مناسبات تولیدی اجتماعی برای حفظ و بقاء و موجودیت نظام حاکم به هر شیوه ممکن متوسل شوند و تبعیض و نابرابری را دامن بزنند و حفظ کنند. تلاش برای تبدیل این باورها به به آراء و افکار و سنن و فرهنگ حاکم بر جامعه عمری به قدمت تاریخ جوامع انسانی دارد. تلاش برای جلوگیری از همبستگی و همیاری انسانها بویژه همبستگی زن و مرد چون انسانهای برابرو در جهت تامین اهداف و منافع طبقات حاکم روزمره و بطور تعطیل ناپذیر در جریان بوده است.
اشاره کردم که موقعیت فرودست زن، ریشه تاریخی- اجتماعی دارد و از نظامهای ماقبل تولیدی- اجتماعی گذشته به ارث، به نظام سرمایه داری رسیده است. اما تحمیل و موقعیت فرودست زن چون نظام های ما قبل سرمایه داری به شکل بسیار زمخت و خشونت آمیز که بسیار ملموس و محسوس باشد، نیست ولی در اساس و پایه یکی است. امروز این موقعیت نابرابر به شیوه و سبکی دیگر، بسیار پیچیده تر و پوشش داده شده ترچه در خانواده و چه در مراکز کاری ، در نحوه برخورد و نگاه جامعه، در سرپرستی کودکان، تقسیم کار خانگی، اداری، میزان دستمزد ، شغل و حرفه و مسئولیتهای سیاسی و اجتماعی خود را نشان میدهد. اگر در دنیای واقعی و زندگی روزمره کنونی تعمق کنید، با رشد تکنولوژی و تسهیل ابزار کار که کمتر به نیروی جسمی برای انجام کارهای سنگین نیاز است، بطور غیر قابل انکاری مشاهده خواهید کرد. امروز تقسیم کار نا نوشته ای تحت عنوان کارهای مختص مردان و زنان از جمله کارهای خانگی وپرورش کودکان را به زنان تحمیل کرده اند. حال در کشورهای عقب مانده و اسلام زده بویژه در حکومت اسلامی در ایران این موقعیت بسیار پست و فرودست تحمیل شده به زن درحمایت قانون و سنن و فرهنگ عقبمانده، جای خود دارد.
بطور مشخص به سوال شما برگردم. حکومت اسلامی در ایران حکومتی است سرمایه داری و بر مبنای وجود طبقات. اساس این حکومت تامین سود و منافع سرمایه داران و طبقات دارا است ، برای قانونیت بخشیدن و نهادینه کردن تبعیض و نابرابری و متحقق کردن موقعیت فرودست زن و تبدیل ان به سنت و فرهنگ و شعور اجتماعی با توسل به تمامی دستگاه و امکانات تبلیغی، مساجد، تکایا و مناسک های مذهبی، بگیر و ببند، زندان و شکنجه فعالین حقوق زن، دریغ نورزیده است. قطعا فراهم اوردن چنین جو و فضائی و نهادینه شدن و حمایت قانونی کردن از عقب ماندگی، تاثیرات خاص خود را گذاشته است و ما به ازاء اجتماعی ان ” فرهنگ مرد سالاری و ناموس پرستی ” بوده است و عده ای بخصوص مردان تحت تاثیر آن، چون نیروی مادی در تولید و باز تولید ان در جامعه و خانواده عمل می کنند. زیرا ” شعور اجتماعی انسان ناشی از اجتماعی است که در آن زندگی می کند. ” انها عملا در دفاع از سنت و فرهنگ عقب مانده چون اهرم فشاری عمل کرده اند. فرهنگ ضد انسانی مرد سالارانه و ناموس پرستی، یا زنان را تحت فشار وادار به خود کشی کرده ویا مستقیما دست به قتل انان زده اند.. در واقع منشاء این اعمال ضد انسانی بر علیه زنان حکومت اسلامی سرمایه داران در ایران می باشد!
نکته ای را نیز لازم است چون واقعیتی تلخ، تاکید کنم، فرهنگ و سنتهای عقب مانده اجتماعی ریشه ای بسیار عمیق دارد و متاسفانه در جامعه نه تنها مردان، بلکه خود زنان نیزتحت تاثیر جو و فضای اجتماعی و عده ای هم بطور نا آگاهانه به مثابه رعایت نرمهای اجتماعی، در تولید و باز تولید این عقبماندگی به شیوه های متفاوت نقش دارند و به آن دامن میزنند.
در جواب به اینکه در مراسم های گرامیداشت روز۸ مارس امسال ، زنان معترض عليه اين پديده چه بايد بكنند ؟ باید با تدارک سیاسی- عملی برنامه ریزی و سازماندهی دقیقی کرد و مراسم ها و تجمع های هر چه باشکوهتری را به نسبت سالهای گذشته بویژه در این شرایط سیاسی- اجتماعی و جو وفضای اعتراضی و سرنگونی طلبانه، به هر شیوه ممکن برگزار کرد. با تهیه بروشورهای وسیع و باندرولهای بزرگ به قوانین ارتجاعی و تبعیض آمیز و عقب مانده ضد زن و فرهنگ و سنت اجتماعی بویژه مرد سالاری و ناموس پرستی، در تمامی شئونات زندگی زنان از لحاظ سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که توسط حکومت اسلامی در ایران نهادینه شده است. نه بگویند. قطعنامه صادر کنند و بر حقوق برابر خود با مردان پافشاری کنند. فرهنگ و سنت عقبمانده اجتماعی مرد سالارانه و ناموس پرستی را به چالش بکشند و خواهان لغو تمامی قوانین تبعیض آمیز بشوند.
اكتبر: امسال براى 8 مارس، در كردستان چه كارهايی مى شود كرد؟
اسماعيل ويسى: ببینید جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی درجامعه ایران و کردستان جنبشی زنده، بالقوه و تا حدی هم بالفعل و به نسبت فعال می باشد. حکومت اسلامی در تمامی طول حاکمیتش تلاش نموده است به هر شیوه ممکن قوانین ارتجاعی خود را به آنان بقبولاند. بخصوص نگاه تحقیر آمیز جامعه را به زنان نهادینه کند. خوشبختانه در این کشمکش چندین دهه ای، تاکنون رژیم اسلامی موفق نشده است و این چالشی بسیار جدی در ابعاد اجتماعی است که روزانه میان زنان و عوامل حکومتی در جریان است. فعالین عرصه زنان در گرامیداشت روز۸ مارس همیشه مراسم ها و تجمعات بزرگ در شهرهای تهران و سنندج و … برگزار کرده اند. فعالین و رهبران این جنبش رابطه ارگانیکی چه در کردستان و چه در سطح سراسری با هم دارند، زیرا برای تلاش برای تحمیل موقعیت فرودست توسط حکومت اسلامی در همه جا بطور یکسان در جریان بوده و زنان به یک میزان تحت فشار و سرکوب بوده اند.
بنا به تجربه سالهای گذشته میتوان گفت که برگزاری و بر پائی مراسم ها و تجمعات در گرامیداشت ۸ مارس در جامعه کردستان به سنتی اجتماعی مبدل شده است. فعالین این عرصه انسانها و شخصیتهای حقیقی وحقوقی هستند. بطور حتم تاکنون در رابطه با گرامیداشت این روز چون سنت همیشگی سالهای قبل، با همدیگر تماس و هماهنگی ایجاد کرده و چگونگی گرامیداشت این روز را بشیوه های ممکن بررسی کرده اند.
بنظرم، نکات بسیار اساسی که لازم است بدان توجه شود ؛ اگر فعالین جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی زنان در کردستان بخواهند، امسال مراسم و تجمع های باشکوهی را برگزار کنند. سازماندهی وبرنامه ریزی دقیق، برای خنثی کردن ترفندها و فشارهای نهادهای امنیتی- انتظامی رژیم اسلامی ، اساسی است پس:
۱.لازم است قبل ازهر چیزی اساس را بر برگزاری مراسم در مراکز شهرها باید گذاشت. بویژه امسال با باندرول مشخص در محکوم کردن ارتجاع مردسالاری و خشونت علیه زنان و قتلهای اخیر و یاد کردن از این قربانیان، مراسم هایی را بشیوه های متفاوت با برنامه ریزی و سازماندهی برگزار کنند!
۲. برای بشکست کشانیدن سیاستهای سرکوبگران،از تنگ نظری، فرقه گرائی و بهانه تراشی که مانع تجمع ها و مراسم های بزرگ و باشکوه می شوند، دوری جویند وبه این روز بعنوان روزی جهانی بنگرند تا بتوان با شرکت هر چه وسیعتر مردم مراسمات و تجمعات باشکوهتری را در مراکز اصلی و محل تردد در شهرهای کردستان برگزار کنند.
۳. بنا سوابق گذشته تلاش نهادی امنیتی در بگیر و ببند و احضار فعالین آزادیخواه و برابری طلب و اجتماعی در شهرهای کردستان، فشار برای جلوگیری از برپائی و برگزاری مراسم و تجمع های گرامیداشت ۸ مارس می باشد. از هم اکنون باید بر محلات شهرها نیز تمرکز و سازماندهی کرد. در روز ۸ مارس کل محلات آذین بندی بشوند ساکنین محلات با ایجاد فضای شاد، پخش شیرنی و رقص و … در همبستگی با هم مراسم گرامیداشت را برگزار کنند تا عملاسرکوب و تعطیل مراسمها برای نیروهای سرکوبگر رژیم، غیر ممکن و غیر قابل کنترل باشد.
برگزاری مراسم و تجمع ها در روز ۸ مارس مستقیما حکومت اسلامی و سنت و فرهنگ ارتجاعی را نشانه می گیرد و به چالش می کشد. باید بدین شیوه به تمامی قوانین ضد انسانی و فرهنگ و سنت عقب مانده اجتماعی ” نه ” گفت و خواهان الغاء این قوانین گردید. بر حقوق انسانی واجتماعی خود در تمامی شئونات زندگی ” سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ” عملا پا فشاری نمود. نفس چنین حرکت و عملکردی، عملا تاکیدی است بر سرنگونی حکومت اسلامی!
اسماعیل ویسی – esmail.waisi@gmail.com
۲۵ بهمن ۱۳۹۷/ ۱۵ فوریه ۲۰۱۹