محسن حسینی- رژیم بدون محدودیت، مردم در زندان دیجیتال
به‌روزرسانی اخیر پلتفرم «ایکس» (توییتر سابق) پرده از یکی از شرم‌آورترین و مضحک‌ترین واقعیت‌های دیجیتال در ایران برداشت: مقامات و نزدیکان رژیم بدون نیاز به فیلترشکن و با اینترنت آزاد مشغول فعالیت هستند، در حالی که همین پلتفرم برای مردم عادی کاملاً مسدود است و دسترسی به آن حتی با فیلترشکن‌های پرهزینه و پرریسک هم به یک کابوس تبدیل شده است.
سال‌ها مسئولان دروغ گفتند: «ما هم مثل مردم با فیلترشکن وارد می‌شویم.» امروز اما مشخص شد که این فقط یک بازی رسانه‌ای و یک دروغ آشکار بوده است. آن‌ها بدون هیچ محدودیتی به شبکه‌ای وصل‌اند که برای مردم زندان دیجیتال ساخته‌اند. این یعنی یک اینترنت دوگانه، یک تبعیض فاحش و یک بی‌عدالتی عریان.
مردم هر روز مجبورند برای ارسال یک پیام ساده یا دیدن یک ویدیو، پول زیاد بدهند، امنیت خود را به خطر بیندازند و با اینترنتی شکننده و محدود دست و پنجه نرم کنند. در مقابل، مقامات با دسترسی کامل به همان شبکه‌ها تبلیغات و پروپاگاندا می‌کنند، رسانه‌ها را کنترل می‌کنند و قدرت خود را تحکیم می‌بخشند. همان پلتفرم‌هایی که رژیم آن‌ها را «تهدید فرهنگی» می‌نامید، حالا بلندگوی رسمی و بدون محدودیت آن‌ها شده است.
این وضعیت، نماد بی‌شرمی و فساد دیجیتال رژیم است: کسانی که فیلترینگ و سانسور را اعمال می‌کنند، خودشان از آن معاف‌اند؛ کسانی که مردم را به استفاده از «شبکه داخلی» و برنامه‌های بومی تشویق می‌کنند، خودشان آزادانه در «ایکس» و اینستاگرام فعال‌اند؛ و کسانی که محدودیت‌ها را توجیه می‌کنند، حتی یک محدودیت برای خود قائل نیستند. این یک چپاول دیجیتال و سوءاستفاده آشکار از مردم است.
با ویژگی جدید «ایکس»، روشن شد که شماری از مقام‌ها مستقیماً از آی‌پی داخلی و بدون «وی‌پی‌ان» متصل‌اند. یعنی همان چیزی که میلیون‌ها ایرانی از آن محروم‌اند. رژیم میلیون‌ها نفر را در تاریکی نگه می‌دارد، اما خودش بدون مانع به اینترنت آزاد دسترسی دارد. این ریاکاری و تبعیض، بی‌پرده‌ترین نمونه از فساد دیجیتال و سوءاستفاده از مردم است.
این آشکارسازی نشان می‌دهد که اینترنت آزاد نه یک امتیاز لوکس، بلکه یک حق بدیهی و طبیعی است. وقتی گروهی از تصمیم‌گیرندگان به منابعی دسترسی دارند که اکثریت محروم‌اند، مطالبه عمومی برای رفع فیلتر و اینترنت آزاد برای همه تقویت می‌شود.
آپدیت «ایکس» ثابت کرد که فیلترینگ در ایران هم سیاستی امنیتی، هم ابزاری برای سرکوب و کنترل مردم است؛ ابزاری که مردم را زندانی می‌کند و مقامات را آزاد می‌گذارد. این بی‌عدالتی دیجیتال، نماد بی‌عدالتی گسترده‌تر در حق دانستن، حق بیان و حق دسترسی به جهان است. امروز روشن است که اینترنت آزاد باید حق همه مردم باشد، نه امتیازی برای حکومتی سرکوبگرو فاسد.
نوامبر ۲۰۲۵