ماشین کشتار رژیم اسلامی هر روز فاجعه جدیدی خلق می‌کند. باز هم کشتار کولبران بی‌گناه وبی‌دفاع و زحمتکش. این بارروزچهارشنبه ۱۱ مهر عظیم احمدی کولبر زحمتکش، نان‌آورخانواده ۵نفری، اهل تشار بخش نوسود در اورامانات توسط جنایتکاران و اشغالگران رژیم اسلامی به دنبال یک مشاجره با این مزدوران بی‌رحمانه به قتل رسید.
این جنایات هر روز ادامه دارد. کشتار کولبران زحمتکش توسط نیروهای سرکوبگر رژیم طی سال‌های گذشته تا به امروزبه امری هر روزه در مناطق مرزی شهرهای کردستان تبدیل شده است. روزی نیست که خبر مرگ و یا زخمی شدن کولبری بی‌دفاع توسط جنایتکاران اسلامی به گوش نرسد. تاکنون صدها نفر از مردم زحمتکش در این راه جان خود را از دست داده‌اند. جمهوری اسلامی شرایط مرگ‌باری را برای این بخش از مردم زحمتکش فراهم کرده است که اگر روزی از دست این مزدوران جان سالم به در ببرند، آن روز برای انان تولد جدیدی است. جرم این انسانها فقط و فقط تلاش برای امرار معاش و تهیه نان برای خود و خانواده‌هایشان است که این‌گونه بی‌رحمانه به مرگ محکوم می شوند. این جنایات پایانی ندارد مادام که دولت سرمایه‌داری و جنایت‌پیشه جمهوری اسلامی بر مسند قدرت باشد.
کولبری شغل نیست یک جبر اقتصادی است که از سر ناچاری برای ادامه‌ی بقا به بخش زیادی از کارگران و زحمتکشان بخصوص مناطق مرزی شهرهای کردستان تحمیل شده است. تلاشی است برای زنده ماندن، آنهم اگر جمهوری اسلامی و دستگاهها و عوامل سرکوبگرش جانشان را نگیرند. کولبری شغل نیست، زندگی سخت و ملال‌آور و پر مخاطره‌ای است که هزاران کارگرو زحمتکش و محصل و تحصیل‌کرده و پیر وجوان در شهرهای کردستان برای ادامه‌ی بقا و زنده ماندن به آن روی آورده اند. چون عملا اشتغالی نیست، کاری که منبع درآمد و تامین معاش شایسته انسانی باشد موجود نیست و نصف این مردم بیکارند. تامین معیشت برای اکثریت آنان به جنگی تمام عیار و روزمره همچون کولبری تبدیل شده است. جمهوری اسلامی و دستگاههای حاکم در کردستان کوچکترین اهمیتی برای جان و زندگی این مردم قايل نیستند و مسئولیتی هم نه در قبال مرگ آنان نه در قبال زیست آنان به عهده نمی گیرند. نه می خواهند و نه برنامه ایی برای ایجاد شغل و کار و معیشت مناسب برای این انسانهای زحمتکش دارند. کل این سیستم و این حاکمیت به زندگی این مردم زحمتکش که از سر ناچاری و برای امرار معاش به این شیوه خطرناک روی آورده اند بیربط است.
در مقابل این جنایات نباید ساکت بود. به این جنایات سازمان یافته و کشتار کولبران باید پایان داد. ما باید صدای اعتراض زحمتکشان کولبر به جنایات رژیم اسلامی باشیم. هر انسان شرافتمندی باید از زندگی و حرمت آنان در مقابل تعرض نیروهای سرکوبگر دفاع کند . با مرگ هر کولبر یک خانواده از وجود تنها نان آور زندگیشان محروم و در نهایت به فقرو نابودی کشانده می شوند.
برای ما، برای کارگران و زحمتکشان برای آزادیخواهان و همه مدافعین آزادی و برابری انسانها روشن است که تداوم این وضعیت هر چه بیشتر مردم کارگر و زحمتکش، مردم محروم و کولبر را به پرتگاه نابودی سوق می دهد. وظیفه همه ما است که به دفاع از حق زندگی و امنیت کولبران بر خیزیم و در صفی متحد به این جنایات اعتراض کنیم و به آن خاتمه دهیم. لازم است که مردم مبارز کردستان، فعالان سیاسی و اجتماعی، همچون اعتراض به قتل فعالان اجتماعی و محیط زیستی در مریوان، در اعتراض به کشتار کولبران به هر شیوه ممکن دست به اعتراض بزنند.
خواست همه ما این است که به کشتار کولبران پایان دهند. باید خواستارآن شد که دست از جنایی بودن کار کولبری بر دارند و امنیت امرار معاش برای این بخش از کارگران و زحمتکشان بر قرار شود. باید خواستار ایجاد شغل و تامین بیمه بیکاری و معیشت شایسته برای کارگران و زحمتکشان بیکاردر کردستان شد. مادام که این بخش از مردم برای امرارمعاش ناچار از انجام کار کولبری هستند، برای پیگیری مطالبات و سازماندادن اعتراض و اعتصاب بر علیه زورگویی و تعرض به جان کولبران تشکل شوراهای کولبران را در همه شهرها تشکیل دهند. نیروی عظیمی، بنا به امار نزدیک به صد هزار نفر در این شغل مشغول به کارند و اگر در شوراهای کارگران کولبر متشکل شوند به قدرت عظیمی در مقابل دولت و سرمایه داران و دستگاههای سرکوب رژیم برای دفاع از خود و تحقق مطالباتشان تبدیل خواهند شد.
درد کولبر، درد کارگر و زحمتکش و زنان در کردستان، درد اکثر محرومان جامعه ایران است که با این زندگی جهنمی دست به گریبانند. امروزهمه جا در کارخانه و محل کار، در بیمارستانها، درمیان معلمان و پرستاران وبازنشستگان اعتراض و مبارزه هست . نزدیک به دوهفته است که رانندگان کامیون به شیوه ای سراسری برای تحقق مطالباتشان، برای زندگی شایسته انسان، علیه فقرو فلاکت واختناق به یک زورآزمایی تمام عیارو سراسری با رژیم سرمایه داری اسلامی دست زده اند. اعتراض و مبارزه مردم محروم در کردستان جدا از اعتراض و مبارزه مردم محروم در سایر نقاط ایران برای آزادی و رفاه نیست. در کردستان نیز، نیرو وتوان عظیمی برای پایان دادن به تبعیض و نابرابری، برای پایان دادن به تحقیر و بی حرمتی، برای پایان دادن به اعدام و زندان و شکنجه و پایان دادن به کشتار و قتل کولبران زحمتکش وپایان دادن به حیات رژیم جنایتکار اسلامی و ساختن جامعه ای آزاد و برابروجود دارد. این نیرو و توان عظیم باید و می تواند برای تعرض نهایی به اعتراض سراسری و اردوی کارگران و زحمتکشان بپیوندد.
سعید یگانه
6 اکتبر 2018
