اعلامیه حزب حکمتیست
.
با تشدید بحران و گسترش انفجاری اعتراضات کارگری و توده ای، جمهوری اسلامی اعدام ها و سیاست ترور و ارعاب را گسترش داده است. دست بردن به ترور و حذف فیزیکی و تقاضای اعدام برای کارگر اعتصابی و مخالف سیاسی و فعال اجتماعی، تنها بیانگر اینست که کفگیر نظام براستی به ته دیگ خورده است.
قوه قصابیه رژیم اسلامی رانندگان و کامیونداران زندانی را به اعدام تهدید کرده و مشخصا دادستانی قزوین برای ١٧ راننده اعتصابی تقاضای “اشد مجازات” کرده است. دکتر فرشید هکی مخالف سیاسی و فعال محیط زیست و کودکان کار در مقابل منزلش توسط چاقوکشان مورد تهاجم قرار میگیرد و بقتل میرسد. سپس در یک سناریو سازی امنیتی، جسد سوخته اش را در میان ماشین در بیابانی پیدا می کنند و نام آنرا “مسئله شخصی” و “خود سوزی” می گذارند. برای پنج فعال محیط زیست زندانی بنامهای هومن جوکار، طاهر قدیریان، نیلوفر بیضائی، مراد طاهباز و سپیده کاشانی اتهام جدید “افساد فی الارض” طرح میشود. دیروز در سنندج نیروهای اطلاعاتی سه فعال محیط زیست بنامهای وریا خسروی، زانیار گلابی و شوگرد گلابی را دستگیر و به مکان نامعلومی منتقل می کنند. در مورد دیگری هاشم خواستار مسئول کانون صنفی معلمان مشهد از صبح امروز سه شنبه در مشهد ناپدید میشود، تماس با تلفنش ممکن نیست و ماشین وی را در بیرون شهر مشهد یافته اند. همینطور تهدید مرتب فعالین کارگری و سیاسی ادامه دارد و زندانیان سیاسی در بیماری و فقدان امکانات و تحت فشار بسر می برند.
این تلاشهای رژیم اسلامی بیانگر وحشت و سراسیمگی از موج اعتراض و اعتصاب و نارضایتی عمیق کارگران و مردم زحمتکش است که برای سرنگونی جمهوری اسلامی لحظه شماری میکنند. دوره دهه شصت گذشته است، این سیاستهای ارتجاعی و جنایتکارانه “خیر”ش را رسانده و دیگر جوابگو نیست. قتل و جنایت و اعدام و سرکوب قرار است ارعاب کند، به سکوت بکشاند و به بقای رژیم کمک کند. با قاطعیت میتوان گفت که یک ذره این اقدامات جمهوری اسلامی نتیجه نداشته و اعتراض و اعتصاب و تظاهرات و تقابل با نیروهای حکومتی هر روز گسترش می یابد. خواست “آزادی کلیه زندانیان سیاسی” باید به صدر هر اعتراض و اعتصاب برود. همانطور که بازنشستگان و دانشجویان و معلمان در اعتراضات اخیرشان اعلام کردند. برای “لغو کلیه احکام اعدام” صادر شده و آزادی بیقید و شرط کلیه زندانیان سیاسی و کارگران و فعالین دستگیر شده، در داخل و خارج کشور فعالیت هایمان را گسترش دهیم.
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست
١ آبان ١٣٩٧ – ٢٣ اکتبر ٢٠١٨