سعید یگانه- اعتراض بازنشستگان، از خط فقر، تا خط بقا
بحران اقتصادی، تورم و گرانی افسار گسیخته حاکم بر جامعه ایران، زندگی میلیونها انسان کارگر و زحمتکش را با دشواریهای اقتصادی و معیشتی روبرو کرده وچشم اندازی برای بهبود این اوضاع تحت حاکمیت دولت سرمایه داری و اسلامی ایران وجود ندارد. اوضاع بیش از پیش به وخامت می گراید و بازنشستگان در این میان بخشی از مردم کارگر و زحمتکش هستند که بعد ازسالها زحمت و رنج کار، در دوران بازنشستگی نیزبه عنوان بخشی ازطبقه محروم جامعه، از امنیت و آسایش بر خوردار نیستند و ناچارند برای بهبود زندگی و ادامه بقا به اعتراض مدام و خیابانی روی بیاورند.
اعتراضات بخشهای مختلف بازنشستگان بخصوص طی دو سال اخیربه دلیل این دشواریها، همچون مشکلات معیشتی، عدم اجرای همانسازی حقوقها، بی عدالتی و بی توجهی به مطالباتشان در بسیاری از شهرها مدام ادامه داشته است. بازنشستگان تأمین اجتماعی، فولاد، فرهنگیان، مخابرات و صنایع همچون نفت، تجمعات اعتراضی خود را برای پیگیری مطالباتشات به طور منظم بر گزارمیکنند.
دلایل اعتراضات و خواست عموم بازنشستگان علیه “افزایش هزینه هاو عدم تناسب حقوق دریافتی با تورم میدانی،وعدم اجرای کامل و مؤثر همانسازی حقوق بازنشستگان، مشکلات مربوط به بیمه درمانی تکمیلی و هزینه های بالای درمانی واعتراض به بی عدالتی های اقتصادی و دزدی و اختلاس است. باز نشستگان خواستار افزایش حقوق متناسب با تورم و گرانی واقعی، رفع تبعیض و رسیدگی به وضعیت درمانی خود هستند.
برخی از بازنشستگان به ویژه، بازنشستگان تامین اجتماعی بیش از دوسال است که بطور منظم و هفتگی، اغلب روزهای یکشنبه در مقابل سازمان تأمین اجتماعی و بازنشستگان مخابرات روزهای دوشنبه در شهرهای مختلف به تجمع اعتراضی خود ادامه می دهند. بیش از ۵ میلیون بازنشسته تأمین اجتماعی با مشکلات معیشتی روبرو هستند. سوء مدیریت، رشوه و اختلاس و دزدی در صندوق سازمان تأمین اجتماعی، زندگی بازنشستگان را با مخاطرات بیشتری روبرو کرده است. بازنشستگان مخابرات درتجمعهای اعتراضی شان به “ستاد اجرایی فرمان امام و بنیاد تعاون سپاه پاسداران” که از سهامداران عمده شرکت مخابرات هستند اعتراض دارند.تورم و گرانی آنقدرافزایش یافته که حقوق دریافتی آنان فقط هزینه یک هفته زندگی آنان را تأمین میکند.به گفته بازنشستگان”حقوقمان ریالی، هزینه مان دلاری”است.
اعتراض بازنشستگان نه تنها به مسئله معیشت و دشواریهای اقتصادی،که همزمان به وضعیت سیاسی حاکم بر جامعه،به اختناق سیاسی و اعدام به عنوان عملی شنیع و غیر انسانی در حق زندانیان معترضند. به دستگیری فعالین معترضند و خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی هستند. بارها کارگران بازنشسته به دلیل اعتراض به نابسامانیهای اقتصادی و سیاسی،دستگیر و زندانی شده اند و‌هنوز هستند بازنشستگانی که به همین دلیل در زندان بسر میبرند.
امروز وضعیت بازنشستگان به جایی رسیده که چاره ای جز اعتراض و مبارزه برای تحقق مطالبات خود علیه رژیم اسلامی ندارند. قدرت بازنشستگان در مقابل ظلم و ستم دولت، در مقابل فقر و فلاکت تحمیل شده، تنها قدرت اعتراض مستمر،گسترش و همبستگی مبارزاتی و سراسری در کل کشور است. به این دلیل یکی از شعارهای بسیار مهم بازنشستگان در اعتراضات این است”تا حق خود نگیریم، از پای نمی نشینیم”.
اکنون برای بازنشستگان مسئله تنها خط فقر نیست، شرایط دشوار زندگی بازنشستگان مسئله بقا و زنده ماندن و از پس این همه مشکلات بر آمدن، به حلقه گرهی زندگی آنان تبدیل شده است.
راه چاره چیست؟
در شرایط کنونی جامعه، مشکل تنها بازنشستگان نیست. تنها پای بازنشستگان در میان نیست. واقعیت این است که میلیونها کارگر و مزد بگیر وضع بهتری از آنان ندارند و به شرایط حاکم بر جامعه معترضند. روزانه دهها اعتصاب و اعتراض کارگری در بخش زیادی از صنایع همچون فولاد، نفت، گاز، پتروشیمی و خدمات در جریان است و از دشواریهای اقتصادی و عدم جوابگویی به مطالبات آنان از طرف دولت و سرمایه داران رنج می برند و علیه وضع سیاسی و اقتصادی حاکم که زندگی مردم را هر چه بیشتر به نابودی سوق می دهد، معترضند.
همه این اعتراضات نشانه بارزی از عدم ترس مردم از اختناق اسلامی و رعب و وحشتی است که ایجاد کرده اند. به قول معروف”کارد به استخوان رسیده است” و اکثریت مردم کارگر و زحمتکش و رنجدیده چیزی برای از دست دادن ندارند.
جامعه ایران در تناقضات مهلکی فرو رفته است. جمهوری اسلامی در بدترین شرایط حیات خود به سر می برد. نفرت وبیزاری مردم نسبت به رژیم اسلامی روز به روز گسترش می یابد. جمهوری اسلامی نه تنها جوابگوی مطالبات اقتصادی و رفاهی و امنیت شغلی و معیشت اسفبار بازنشستگان و سایر اقشار و طبقات اجتماعی نیست، سرکوب و دستگیری و اعدام زندانیان و تعرض به زنان تنها پاسخ دولت به اعتراض و نارضایتی عموم مردم است.
فضای نه جنگ، نه صلح مثل شبحی بالای سر جامعه می گردد و مردم را تهدید می کند. تشدید تحریم‌های اقتصادی به بهانه تنش اتمی، آرامش و زندگی مردم را سلب کرده و دشواریهای اقتصادی ناشی ازآن شرایط زندگی را برای مردم سخت ترخواهد کرد.
جمهوری اسلامی به یمن مقاومت زنان کشمکش فرسایشی برسر حجاب را به زنان باخت. با ادامه و گسترش اعتراضات و اعتصابات، با اتحاد و همبستگی اقشار و طبقات مختلف اجتماعی، کارگران، بازنشستگان و ستمدیدگان می توان جمهوری اسلامی را هر چه بیشتربرای تحقق مطالبات تحت فشار قرار دادوسنگرهای دیگری را فتح کرد و به اعدام و اختناق پایان داد.
اعتراض به فقر وفلاکت و اختناق حق همه شهروندان از جمله بازنشستگان شریف و مبارز است.اما واقعیت انکار ناپذیر این است که تنها سرنگونی رژیم سرمایه داری و اسلامی راه نجات جامعه از زنجیره فقر و فلاکت و خشونت و اختناق اسلامی و امکان هرنوع بهبودی در زندگی انسان‌ها هست.
به گفته معلم بازنشسته دراعتراض اخیرفرهنگیان در کرمانشاه،
“ما در وضعیت بسیار فلاکتباری به سر می بریم. دستان سرمایه بر گردن، چنگال سرمایه هستی ما را گرفته است. امروز پیام ما برای رهایی از استبداد و سرمایه، تنها راه مهار این قدرت هار، تشکل یابی معلمان، کارگران” و من اضافه می کنم بازنشستگان، دانشجویان و تمام مردم تحت ستم و‌همبستگی و اتحاد این تشکل ها است.
همبستگی و‌اتحاد، چاره ظلم و‌بیداد
اتحاد، اعتراض، علیه فقر و فساد!
١٦ اکتبر ٢٠٢٥
***