جلال محمود زاده- ادامه بحران در صنعت اتومبیل سازی آلمان
” بجای حربه بحران و طمع سود، اگر شما نمیتوانید ما آنرا به دست میگیریم.”
این جمله پلاکارد اصلی اعتصاب صد هزار کارگرخطاب به هیِت مدیره صنعت اتومبیل سازی فولکس واگن آلمان است. روز دوشنبه دوم ماه دسامبر کارگران از سراسر آلمان بدنبال اعتراضات وسیع خود بر علیه اخراج سازی دسته جمعی و بستن بعضی از کارخانه های این کنسرن دوباره دست به اعتصاب زدند .
رِيیس شورای کارخانه در سخنرانی خود خطاب به هیيت مدیره و سهام داران بزرگ میگوید:
” از سال ۲۰۱۴ فقط سهام داران بزرگی مثل خانواده پورشه، مییلیاردها ایرو به عنوان سود سهام دریافت کرده است. یک کارگر ماهر ما باید صد هزار سال برای این مبلغ کار کند.”
چهارشنبه چهارم دسامبر مجمع عمومی کارگران در مرگز اصلی کنسرن در شهر ولسبورگ تشکیل شد و هزاران کارگر خشمگین برعلیه اهداف کارفرما شعار دادند. وزیر کار دولت را که به مجمع عمومی کارگران آمده بود از طرف بخشی از کارگران مورد تمسخر قرار گرفت و او را هو کردند.
چند سالی است که دوران طلایی اقتصاد فلز و اتومبیل سازی در آلمان یسر آمده است. این بحران با شگست در رقابت با چین شروع شد و از دست دادن منابع ارزان نفت و گاز روسیه بعد از جنگ اکراین، این یحران را سرعت بخشید.
کارفرما در صدد است برای جبران، به بهانه ضرر یک و نیم میلیاردی، هزاران کارگر را اخراح کند. و از این به بعد باید تمام شاغلین این کنسرن از ۱۰% حقوق پایه و مزایای دیگر خود “داوطلبانه” صرف نظر کنند. این یعنی جمعا ۱۸% کل در آمد شاغلین.
در دور اول مذاکرات اتحادیه مربوطه به نمایندگان کارفرما پیسنهاد کرد که برای جلوگیری از اخراجیها آماده اند از قراردادهای تعرفه ای برای افزایش دستمزدها برای دو سال آینده صرف نظر کنند. نمایندگان کارفرما ولی این پیشنهاد را کلفی ندانسته و آنرا رد کردند. به دنبال آن اتحادیه اعتصاب اخطاری دو ساعته برای دوشنبه فراخوان دادند.
دور بعدی مذاکرات را برای نهم ماه جاری تعیین کرده اند. در صورت توافق دو طرفه، اتحادیه نتیجه مذاکرات را به رای اعضا اتحادیه میگذارد. در صورتی که اکثریت اعضا با نتیجه مذاکرات موافقت کنند. اعتصابات به پایان میرسد و در غیر این صورت کارگران وارد یک دوره طولانی اعتصابات جدی تر و طولانی تر میشوند.
اتحادیه ها در آلمان و به طبع آن کارگران شدیدا تابع قوانین اتحادبه ای هستند. میدان بازی خارج از این قوانین تقریبا بسته است. هر اعتراضی خارج از این فاعده اعتصاب وحشی قلمداد میشود و پیگرد قانونی به دنبال دارد و کارفرما میتواند معترضین را اخراج کند. هر گونه فعالیت سیاسی هم در محل و حین کار ممنوع است.
در زمان اعتصاب قانونی، کارفرما حقوق کارگرانیکه برای شرکت در اعتصاب دست از کار میکشند پرداخت نمیکند. این کسری دستمزد را اتحادیه مربوطه از صندوق حق عضویت اعضا جبران میکند. به همین دلیل اتحایه ها هم در تصمیم گیری یرای اعتصابات دست به عصا راه میروند. سالهاست این مشکل دو چندان شده. چون در دهه های اخیر تعداد اعضا کمتر شده است. هم بخاطر کاهش تعداد شاغلین در این رشته ها و هم به دلیل کم رغبتی کارگران برای عضویت در اتحادیه. هر چند از سال ۲۰۱۰ دوباره تعداد اعضا اتحادیه فلز و اتومبیل سازی به مرور افزایش یافته و به بالای دو میلیون عضو رسیده است. البته بیشتر این در آمدها هرینه دستگاه اداری طویل و عریض خود اتحادیه میشود.
این بحران فقط به صنعت اتومبیل سازی با صد و بیست هزار شاغل محدود نمیشود. ابن بحران مدتهاست دامنگیر صنعت فلز و فولاد و صنعت شیمی آلمان هم شده است. این مسيله دست کارقرمابان را باز میکند تا به بهانه افزایش انرژی بعد از جنگ اکراین بطور کالی بیشتر به سطح معیشت کارگران حمله کنند. همان شگردی که خود دولت آلمان و تمام احزاب برای پایین آوردن استاندارد معیشت کل جامعه بکار می گیرند.
روزها و هفته های آینده داغ در آلمان مسیر پیشرفت و یا پسرفت مبارزات و اعتراضات کارگران در آلمان را بهتر ترسیم خواهد کرد.
***
۵ دسامبر۲۰۲۴