اطلاعیه دفتر مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
دریغ از یک ذره پرنسیپ!
همان‌طور که مطلعید، در تاریخ ۲۶ژوئیه ۲۰۲۵ در اعتراض به اتهامات و نوشته زشت و خصمانه یک عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران علیه حزب حکمتیست و برخی دیگر از مخالفین سیاسی، طی نامه‌ای به رهبری این حزب نوشتیم:
“یادداشت سخیف عضو کمیته مرکزی آنها مرز نقد سیاسی را پشت سر گذاشته و رسماً و علناً به اتهام، افترا، دشمنی و خصومت علیه مخالفین سیاسی و از جمله حزب حکمتیست پناه برده است.” تأکید کردیم: “ما به این فرد کاری نداریم. رهبری حزب کمونیست کارگری ایران، بی‌گمان از محتوای دشمنانه، ادبیات سخیف و اتهام‌زنی آشکار این عضو کمیته مرکزی علیه حزب ما و دیگر مخالفان سیاسی آگاه است. اعلام کردیم، اگر رهبری حزب کمونیست کارگری ایران به رعایت حداقل موازین در فضای سالم سیاسی پایبند است، بدون تردید لازم است این اقدام زشت و خصمانه را مردود اعلام کند.”
اما رهبری این حزب، به جای موضع‌گیری شفاف، در پاسخی غیرمسئولانه و با عدول کامل از پرنسیپ‌ها و موازین ابتدایی مناسبات سیاسی، عملکرد این فرد را توجیه و تئوریزه کرده است.
در پاراگراف اول پاسخ علنی و منتشر شده‌شان چنین نوشته‌اند:
“روشن است که حزب کمونیست کارگری ایران کامنت مورد نظر بهنام ابراهیم‌زاده را تأیید نمی‌کند. لحن یادداشت بهنام ابراهیم زاده تند و خصمانه است، اما مضمون نوشته او نقد بی‌عملی و پاسیفیسم برخی از نیروهایی است که خود را چپ و ضد جمهوری اسلامی می‌دانند، اما عملاً و به‌ویژه در چند ماه اخیر که جنگ و تنش جنگی بین جمهوری اسلامی بالا گرفته است، محور سیاست‌شان مقابله با اسرائیل و آمریکا بوده است.”
این درجه از توجیه، آن هم بر اساس دیدگاه سیاسی تماماً راست روانه در قبال جنگ، تروریسم و تحولات جاری در خاورمیانه، در خدمت تئوریزه کردن “منجلاب اتهام زنی و زبان دشمنانه یک فرد عضو” توسط حزبی که خود را چپ و کمونیست می‌داند، حیرت‌آور است. در قاموس حزب کمونیست کارگری، گویا محور سیاست مقابله با آمریکا و کشتار و بمباران رژیم فاشیست و نژادپرست اسرائیل مذموم است. این چیزی جز شریک شدن در همان منجلاب نیست. تأسف عمیق ما از این است که این نوشته به نام حزبی منتشر شده که سال‌ها قبل، در موردی مشابه، فرد یا جمع بی‌مسئولیت و بی‌پرنسیپی در یکی از شهرهای آلمان (که عنوان چپ را هم بر خود داشتند)، بر اساس تحلیل‌های دلبخواهی خود، به مخالفین‌شان اتهام می‌زدند. در نقد این رویه، آن زمان در حزب کمونیست کارگری تحت مسئولیت منصور حکمت، اعلامیه مشهور «دریغ از یک جو شعور» منتشر شد. ما آگاهگری کردیم و هشدار دادیم و تأکید کردیم که هیچ فرد و جریانی، ولو با وجود عمیق‌ترین اختلافات سیاسی، حق ندارد و نمی‌تواند بنا به ارزیابی و میل خود به طرف مقابل اتهام بزند. همان زمان این پدیده سیاسی را جا انداختیم که “وارد کردن اتهامات و عدم اثبات آن جرم و قابل پیگیری حقوقی و قضایی است.” دقیقاً عملی که اکنون عضو معلوم‌الحال این حزب مرتکب شده و رهبری این حزب با سبکی فرقه‌ای توجیه‌اش می‌کند.
ما بار دیگر بر این پرنسیپ سیاسی تأکید می‌گذاریم: هر جریان سیاسی در اپوزیسیون، چه چپ و چه راست، مادام که خود را متعهد به موازین اولیه فضای سالم و شفافیت در جدال و مباحث سیاسی می‌داند، مجاز نیست که روش اتهام زنی و افترا علیه مخالفین سیاسی‌اش را زیر لوای تحلیل و ارزیابی و دیدگاه‌های متفاوت تئوریزه کرده و رواج دهد. ما چه در نامه قبلی و چه در این اطلاعیه، وارد توضیح چندباره و مجدد تفاوت بنیادی دیدگاه‌ها، سیاست‌ها، و سنت و روش‌های عمیقاً متفاوت کمونیسم کارگری و حزب حکمتیست با دیدگاه‌ها و سیاست‌های به شدت راست‌روانه ناظر بر حزب کمونیست کارگری ایران کنونی نشدیم. این جنبه از مسئله را مجددأ در ظرفیت دیگری نقد و بررسی میکنیم.
دفتر مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
۳۱ژوئیه ۲۰۲