تلفات انسانی و مرگ و میر ناشی از جنگ و سوانح محیط کار به نرم روز جهان پیرامون تبدیل شده است . بوی گند نظام سرمایه داری هر روز از گوشه ای بیرون می زند و از انسانهای بی گناه که سود تولید می کنند، قربانی می گیرد.روزی نیست که کارگران در گوشه و کنار جهان در اثرسانحه در محیط کار جانشان را از دست ندهند.واقعیت این است که آنچه برای سرمایه و سرمایه دار اهمیت دارد، استثمارنیروی کارو سود آوری بیشتر بر گرده کارگران است ، نه حفاظت ازجان انها در محیط کار.!برای کارگران آسمان همه جاهمین رنگ است. در بدترین شرایط ایمنی کار مجبور به فروش نیروی کار خود برای امرار معاش و باز تولید نیروی کار خود هستند.
در یک حادثه دلخراش دریکی از معادن سنگ آهن برزیل دست کم ۴۰ نفر کشته و بیشتر از ۳۰۰ نفراز کارگران مفقود شده اند.از کارگران معدن زغال سنگ گلستان، تا کارگران معدن سنگ آهن منطقه ماینس گریاس در برزیل همه قربانی سود و منفعت سرمایه اند. با کمی تفاوت درپرداخت دستمزد و نحوه فروش نیروی کار، یک سرنوشت دارند و همه آنان اگر شانس داشته باشند در اثر ناامنی محیط کار و یا ریزش معادن جان سالم به در ببرند ، تا ابد برده سرمایه دارخواهند ماند و ناچار به فروش نیروی کار خود خواهند بود.
و اینبارجمعه ۲۵ژانویه هنگام استراحت و صرف ناهار، معدن سنگ آهن در منطقه ماینس گریاس برزیل بر اثرریزش سد خاکی نزدیک به این معدن۳۰۰ نفر از ۴۰۰ کارگر آن ناپدید و تاکنون ۴۰ نفر از این کارگران جان خود را از دست داده اند.مقامات دولتی برزیل اعلام کرده اند که کوچکترین شانسی برای نجات کارگران مفقود شده باقی نمانده است. یعنی در این حادثه دلخراش از ۴۰۰ کارگر این معدن تنها ۵۰ کارگر توانسته اند جان سالم به در ببرند.
دادستان برزیل با صدور بیانیه ای اعلام کرده با توجه عدم ایمنی کار در معادن دیگری که توسط صاحب معدنی که حادثه دیده اداره می شود ، آنها را نیز تعطیل کرده اند.علاوه بر این دولت برزیل حدود یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار از دارای این شرکت را بلوکه تا از آن برای تامین منابع مالی عملیات نجات و کمک به ساکنان مناطق اطراف سد هزینه کند.سازمان محیط زیست برزیل نیز شرکت استخراج معادن واله را ۵۰ میلیون دلار جریمه کرده است.
واضح است که تمهیدات دولت و دادستانی برزیل در خصوص این واقعه چیزی جز عوامفریبی جهت کاهش خشم کارگران و خانواده قربانیان این حادثه دلخراش و غیر انسانی نیست .
جان کارگر برای سرمایه دار و دولت حامی آنان بی ارزش است . “این تمام مسئله است ” . مرگ بیش از ۳۰۰ نفر از کارگران تنها در یک سانحه گوشه ای از این واقعیت دردناک است . گفته شده که بعد ازاین حادثه در معدن مانیس گریاس چندین معدن دیگر متعلق به این شرکت به دلیل پاپین بودن استاندارد ایمنی کار نیز بسته شده اند.اقدامات پیشگیرانه برای حفظ جان کارگران در میان نیست .بعد از فاجعه تازه یادشان آمده که ایمنی این معادن زیر استاندارد است و باید بسته شوند.سال گذشته بر اثر انفجار در معدن زغال سنگ گلستان ۳۳ نفر از کارگران جان خود را از دست دادند و همانند کارگران معدن سنگ آهن منطقه مانیس گریاس قربانی طمع ومنفعت سرمایه دارشدند.
واقعیت این است در کشورهایی که استثمار کارگران بصورت خشن ووحشیانه تری صورت می گیرد و قوانین جنگل حاکم است بطور معمول استاندارد ایمنی محیط کار بسیار پائین است و موجب بالا بودن تلفات انسانی در میان کارگران می گردد.آمارهای تکاندهنده از سوانح محیط کار و تلفات بالای انسانی ناشی از آن گویای این واقعیت است که کارگران در اکثریت مراکز کار بخصوص در معادن و کار ساختمانی از کمترین امنیت جانی برخودار هستند .سالانه میلیونها نفر از کارگران قربانی حوادث در محیط کار می شوند.در این میان ایران رکورددار تلفات انسانی ناشی از سوانح محیط کار است . ایران در سال ۹۵ با ۱۵۰۰۰ حوادث کاری رتبه اول را در جهان احراز کرده است .بیشتراین تلفات مربوط به حوادث سقوط از ارتفاع در کار ساختمانی است . در سال ۹۴ طبق امار رسمی ۲۰۰۰ نفر از کارگران در سوانح کاری جان خود را از دست داده اند که ۱۲۰۰ نفر از انان کارگر ساختمانی بوده اند .در عین حال سالانه حدود ۱۱ هزار نفردرایران در اثر آلودگی ناشی از محیط کار دچار بیماری و حدود ۲۶ هزار نفر قطع عضو می شوند.سالانه ۲ میلیون نفر در جهان به دلیل حوادث در محیط کار جان خود را از دست می دهند. نزدیک به ۵۰ در صد تلفات ناشی از کار در بخش ساختمانی بر آورد شده است .این سوای کارگرانی است که در اثر همچون سوانحی مریض و دچار از کار افتادگی می شوند.
یکی از تبعات سوء رشد تکنولوژی در جوامع امروز بروز حوادث گوناگون از جمله حوادث ناشی از کار، آلودگی محیط کارو بیماری های ناشی از شغل نامناسب می باشد که هر ساله تعداد بیشماری از کارگران را در واحدهای صنعتی و تولیدی دچار مصائب و رنج و از کارافتادگی می کند.طبق برآورد سازمان بین المللی کارتلفات انسانی حوادث جدی مربوط به بیماری های شغلی و حوادث ناشی از کار بالغ بر ۳۴میلیون نفردر سال می باشد. بنا بر این امارروزانه بطور متوسط بیش از ۶۳۰۰ نفر ازکارگران در محیط کار جان خود را از دست می دهند.
این درجه از آمار ها از سوانح محیط کارو تلفات انسانی ناشی از آن عمق وقاحت و سود پرستی ودرنده خویی اقلیتی سرمایه دارو دولتهای حامی آنان در حق اردوی کار را نشان می دهد . اکثریت کارگران درجهان بخصوص در دوره بحران کنونی که حمله وحشیانه به سفره بی رونق آنان از جانب دولت و سرمایه داران سازمان داده شده است بیش از پیش هستی و زندگی آنان در معرض نابودی قرار دارد. ناامنی وغیر استاندارد بودن محیط کار،دستمزدهای غیر استاندارد و ناعادلانه ، آلودگی در محیط کار و زیست کارگران عواملی است که هر روزه کارگران را نابود و سرمایه داران را چاق و فربه می کند. مرگ کارگران معدن سنگ آهن منطقه مانیس گریاس در برزیل، جان باختن کارگران زغال سنگ گلستان و تلفات انسانی ناشی از سوانح محیط کار در سایرمراکز تولیدی ناشی از قوانین وحشیانه و استثمارگر و غیر انسانی جوامع سرمایه داری در جهان امروز است . راه قطعی پایان دادن به این همه مرارت و سیاهی لغو کار مزدی ونابودی سیستم سرمایه داری و ساختن جامعه سوسیالیستی است.
***
