از هفت تپه پایتخت اعتصاب جهان، اول مه، اا اردیبهشت، بر کارگران جهان مبارک باد!
اول مه روز جهانی طبقه کارگر است. هر کشوری روز ملی دارد، اعیاد مذهبی دارد، روزهای ویژه دارد، کارگران اما روزشان بین المللی است، چون یک طبقه جهانی اند که با مرزها و دولت ها و بازارها از هم جدا شده اند. متحد کارگران ایران نه طبقه سرمایه دار «خودی» بلکه کارگران کشورهای مختلف هستند. کارفرمایان و سرمایه داران هم یک طبقه جهانی اند، سازمانهای جهانی دارند، احزاب خودشان را دارند و مثل یک تن واحد در هر کشور عمل می کنند. سرمایه داران از میهن پرستی و بازار داخلی و هویت ملی حرف میزنند، ولی آئین و راه و رسم آنها را پول تعیین میکند، سود مذهب آنهاست، اگر منافع سرمایه حکم کند هر وطنی را میفروشند و جنگ ها برای حفظ بازار داخلی و رقابت با رقبا راه می اندازند. آنها، تعصبات ملی و میهنی و مذهبی را تنها برای ما کارگران میخواهند که وقت خودش با آن به جنگ همسایه برویم و وقت خودش برای فربه کردن سرمایه دار بیشتر کار کنیم.
تاریخ طبقه سرمایه دار با خون و آتش نوشته است. در هر قدم نسلهای کارگران برای ساختن برج و باروی سرمایه داران و پر کردن حسابهای بانکی آنان زیر فشار کار و استثمار و بردگی نابود شدند. برای همین است در روز کارگر مهمترین شعار اینست: کارگران جهان متحد شوید!
کارگران باید متحد شوند تا سلطه طبقه سرمایه دار و نظم بردگی سرمایه داری را از سر راه بردارند. تا مقدرات زندگی امروز و فردا را خود بدست گیرند. تا پایان دهند به هر جلوه ای از بردگی، حقارت، گرسنگی، بیکاری، بیماری، تبعیض و نابرابری. تا وراندازند سامان تولید در جامعه برای سود سرمایه دار. تا جهان و جامعه ای بسازیم انسان محور، برای خوشبختی و سعادت و تعالی انسانهای همان دوره. تا در اقتصاد تولید برای رفع نیاز باشد و در سیاست اختیار به انسان بازگردد، تا دوره برده و برده دار یعنی کارگر و سرمایه دار تمام شود، جامعه ای داشته باشیم از انسانهای آزاد و خوشبخت!
روز کارگر، روز جشن جهانی است. روز کارگر، روز راه حل کارگران برای جامعه است. بویژه در ایران که طوفانی انقلابی راه افتاده است، کارگر تعیین کننده ترین عنصر اجتماعی است. ما کارگران در اینروزهای سخت با فقر و سرکوب هنوز اعتصاب و اعتراض می کنیم. رسانه ها اما تصویر «افراد ناتوان و نادان و کسانی که جامعه به آنها اعتماد ندارد» را از ما میدهند. آنها آگاهانه ما را کوچک می کنند تا کوچکی خودشان را بپوشانند. اما ما صاحبان جامعه ایم. ما کار نکنیم آشغال از سر و رویتان بالا میرود. ما تولید را متوقف کنیم، جریان خون سرمایه قطع میشود. ما نخواهیم با بمب هسته ای هم حریف نمیشوید. ما هر وقت تکان بخوریم آینده را رقم میزنیم.
در روز کارگر ۱۴۰۲ صف اندر صف، زن و مرد، خانواده و پیر و جوان، شاغل و بیکار، تولیدی و خدماتی، مثل کوه آتشفشان بخروشیم برای نان، برای دستمزد جوابگوی زندگی امروز، برای آزادی، برای نفی هر نوع تبعیض و نابرابری، برای دنیای آزاد و شورائی کارگران! پیش بسوی روز کارگر! روز کارگر بر کارگران جهان و بویژه کارگران مبارز و اعتصابی فرانسه پیروز باد!
۴ اردیبهشت ۱۴۰۲